aradan aylar geçmesine rağmen bir arpa boyu yol alamamaktır. takılıp kalınan şeyin bir türlü cevabını bulamamaktır. yüzlerce insan araştırırsın, yüzlerce insanla konuşursun, yüzlerce insanı dinlersin... aradığın cevabı bir türlü bulamazsın. hepsini dinledikten sonra ''neden'' diye sorarsın, sebebini öğrenmek istersin. en fazla ''bilmiyorum'' diye cevap alırsın. cevabını aradığın soruya benzer hayat yaşayan insanlar bile aradığın cevabı veremezler sana. çoğu zaman bunu sormaktan vazgeçersin cevabı bulamadım diye. ama bir şekilde, bir türlü o soru tekrar tekrar aklına gelir, başlarsın tekrar kısır döngüye.
hani bazen bazı sorular vardır, onları kendinize sorduğunuz vakit karşınıza big boss niteliğinde bir "neden?" sorusu çıkar. işte ona bir cevap bulamazsınız. acaba gerçekten de belli bir cevap olmadığı için midir, yoksa hali hazırdaki deterministik bir sonucu düşünsel yetersizliğinizden dolayı bulamamaktan mı kaynaklıdır. şu an oturdum bunu düşünüyorum.
Neden sorusunun cevabını başkasından alamadığı zaman insan belki biraz daha rahat olur. Ancak o cevabı kendinden alamıyorsa kendi kendini yer bitirir. Bir insan neden olduğunu bilmeden nasıl kendini ordan oraya bir bilinmeze sürükler?Nasıl kendine yapar bu kötülüğü ?
Bir derdim var dermani da bende ama kendi içimde onu bulamiyorum. Çok yorgunum.
