o, yazdıklarını o kadar hakeder ki
siler siler tekrar yazarsın...
o, ne derece değerli olduğunu hiç bilmez ama
sen, susar susar yazarsın...
bazen ona bir şeyler yazarsın.
Bazen ona bir şeyler yazarsın ama asla veremezsin. Beklersin, yazmaya devam edersin ama uygun zaman hiçbir zaman gelmez. Herşey kötüleşmeye başlar. Sonra ellerinden kayıp gider. Öylece kalırsın. Hiçbirşey yapamazsın.
yazınca kendini bir halt sanırsın
bazen ona bir şeyler yazarsın
ellerin klavyeyle sevişirken
ruhun takıldığı oltada çırpınır
derinlere iner iner bakarsın...
bazen ona bir şeyler yazarsın
o, dümdüz yolunda sağa sola bakmadan ilerler
sense yoldan çıksın diye saçmalarsın...
bazen derin bir çukur kazarsın
kazar kazar ağlarsın;
gözyaşlarından bir yol yapıp
gelene geçene bakarsın
bazen ona bir şeyler yazarsın...
...ondan yazdıklarını saklarsın
yazdıklarına bakıp salak gibi ağlarsın
sonsuz bir derinlikte boğulur boğulur uyanırsın
bazen o'na bir şeyler yazarsın
yazar yazar ağlarsın...
ben yazdım platonik aşkıma bir mesaj amacım rahatsız etmek değil birinin onu senelerdir sevdiğini bilmesiniz istemem sadece ama beni bulabilir diye korkuyorum.
onun okuması umuduyla üç beş satır karalarsın, hızını alamaz sayfalarca yazarsın. Göz yaşların kağıdı ıslatır, sonra okuyamayacağını bilir, her şeyi yırtar atarsın.
