bir işçi sokağında büyüdüm. aslında bundan dolayı çok memnunum. yani bizim sokağa 4x4'ler girmezdi. kimsenin böyle hayalleri yoktu. herkes hayatın meşgalesinde, evinin ihtiyaçlarını gidermeye çalışırdı. bayramlarda bu mahallelerde heyecan daha yüksektir. insanlar daha samimi olur böyle günlerde. yeni bayramlıklar alınmıştır, gıcır gıcır ayakkabılar, tıraş olmaya gitmeler vs vs...
insanın yaşı ilerledikçe geçmiş bayramları daha doğrusu geçmişte yaşadıkları, çocukkenki hatıraları, arkadaşları gelir aklına. bayram yaklaştıkça da bayram hazırlıkları başlar. onlardan birisi de baklava.
bayram öncesi evde açılan baklava; anne emeğinin nelere kadir olduğunun en büyük göstergesi. annenin yaptığı baklava, her zaman daha tatlı olur. baklava yapılırken, ceviz içi yenir. merakla izlenir. bir çocuk bakışındadır kimi zaman bu baklava, sabit bakışlar ile verilen emeği izleyiş.
hayatta anneden/babadan uzak kalındığı vakitlerde daha anlamlı olur bu baklava. aslında baklava değil özlenen. baklavayı değerli kılan insanlar olmadıkça yediğiniz baklava sıradandır. her şey bir kadının ellerinde. ona o şekli veren ellerde. bıçakla baklava dilimleri yapmak! bundan 14-15 yıl önce mikrodalga fırınlar pek bulunmazdı. evde kendi işini görebilecek fırınlar olurdu. kimi tüple çalışırdı. ben tüp almaya giderdim. bilmiyorum, o zamanlar bu beni anlamsızca mutluluk verirdi. yıllar oldu, tüp almaya gitmedim bir daha. zaman ilerledikçe, imkanlar arttıkça bu anılarda beraberinde yok olmaya başlıyor.
sonrasında baklava; evdeki fırına verilir güzelce. ya da en yakın bir fırıncı tanıdığa götürülür. orada da sıralar olurdu. baklava artık şerbetini bekler. mutfakta, bir odada. anneler bunu bir yere koyar. üzeri genelde gazeteyle örtülür. ama çocuk dayanır mı? elbette hayır. çocuk gizlice (ki bu daha tatlı olur) gider, fırından çıkartılmış baklavanın üzerindeki o küçük çıtır çıtır olmuş parçaları eliyle alır. ama çok değil. tadımlık sadece. baklavanın şerbetle buluşması da çok anlamlıdır. baklavaya bayram günü, ya da bayramdan 1 gün önce dökülür şerbet.
baklavanın yapılışı izlenildiği gibi, meraklı çocuklar şerbetin yapılışını da izler. sonra şerbetin baklava üzerine dökülüşü. anne tebessüm eder, arada birkaç laf söyler, çocuk izler iki eli çenesine dayanmış bir şekilde.
ailen/sevdiğin/sevdiklerin yoksa yanında bayram önceleri/bayramları bir yanın hep buruk kalır, yutkunursun. tadı tuzu bile yoktur bir baklavanın...
