stetoskoplarını ve kimliklerini boyunlarına her daim asmalarına neden olan eşi benzeri olmayan korkudur.
sürekli bir doktor olduklarını gösterme telaşı içerisindedirler.
bütün bu çaba ve hazırlık bazen boşa gidebiliyor. anadolu'nun bağrından kopup gelmiş okuma-yazma bilmeyen yaşlı bir teyzenin "kızım su getirir misin?" demesi yetiyor.
ben doktorum, doktorum ben, bana kızım deme doktor hanım de, doktorum ben, ben doktorum, doktooooorr....
ve devreler yanar.
6-7-8-9 sene okumak neyse de o beyin teyzeyi kaldıramaz.
fazlasıyla abarttıkları durumdur. eğer karıştırılmak istemiyorlarsa farklı kıyafet önerisinde bulunsunlar. önüne gelen hastaya bağırmakla olmaz ki.. bir keresinde bayan bir doktorla bir hastanın konuşmasına şahit olmuştum. hasta doktora 'yenge' diye hitap ediyordu. doktor birden bağırmaya başladı. 'bana yenge demeyeceksin doktor hanım diyeceksin' diye.
sinir bozucu bir durumdur, geçen hastaya pansuman yapıyorum asistan abi görevlendirdi. Zaten tıp 1. Sınıfım heycan yaptım üstüm başım önlük falan baticon oldu. Pansuman yaptığım çocuğun annesi de belliki köyden geliyor. Felaket bir koku var odada. Küçük çocuk ağlamasın diye bir yandan da ona oyun yapıyorum. Annesi sürekli şöyle yap böyle yap diye beni uyarıyor. Bir süre sonra rahatsızlık vermeye başladı, ben gerildikçe çocuğun canı yanmaya başladı. En son dayanamayıp,
hanımefendi eğer çok biliyorsanız buyrun önlüğü pansumanı siz yapın dedim
kadın da "pardon hemşire hanım" dedi.
O sinirin üstüne bir de hemşire diyince iyice gıcıklanıp "hayır ben tıp öğrencisi doktor adayıyım" dedim.
Kadın ancak bu şekilde susabildi.
Herkes kendi mesleği ile anılmak ister öğretmene de hademe hanım dersen kızar, doktora da hemişire hanım dersen kızması doğaldır.
