Kürtler izmir'de rahat rahat dolaşabiliyorken, hatta milletin karısını kızını taciz ediyorken, ben Hakkari'ye öğretmenlik için zorunlu şark görevi ile gidince vuruluyorsam yemişim öyle kardeşliği.
kürt sorununun gerçek manada çözüldüğü güne kadar gerçek manada rahat bir yaşam süremeyecek kimselerdir.
kürtlükle hiçbir ilgisi ve alakası kalmadığı halde ( yani kültürel asimilasyonu iliklerine kadar yaşamış olduğu halde ) sadece kütüğünde doğu illerinden biri yazdığı için hergün kendisini ispatlamak zorunda kalan, kraldan daha kralcı davranmak zorunda olan, yani sağlıksız bir sosyolojik profil sergileyen arkadaşlarımı gördükçe; devlete ve topluma karşı vecibelerini yerine getirdiği halde ( bu otoriteryan cümleden tiksindiğimi de ifade etmek istiyorum ) işte bu görevlerini yerine getirdiği halde provokasyonların başat hedefi olan kürtleri (evleri ve işyerleri yakılan, fiziksel ve psikolojik taciz ve tecavüze maruz kalan kürtleri) gördükçe; misal kürt evlerinin etrafında bayrağı siper olarak kullanan lejyoner berduşların kürtleri aşağılamaya ve tahrik etmeye çalıştığını gördükçe; her çatışmada aklında acaba soruları beliren güvercin ürkekliğindeki sıradan kürtleri gördükçe böyle düşünmeye devam edeceğim...
insanlar, normal, dolaysız ve samimi bir hayat yaşamadığı müddetçe, yani ''insanlar insan gibi bir hayat yaşamadığı müddetçe'' böyle düşünmeye de devam edeceğim. kimse nutuk atmasın, maval okumasın!
Not: doğuda yaşayan türkler de nispeten benzer şartlara ve korku duvarlarına maruz kalmaktadır. fakat başlığın dışına taştığı için entry e dahil edilmemiştir....
