ilk kez gittiği ankara nın sokaklarına yürüyüşe çıkmıştı, yeni ayrıldığı sevgilisi bu sefer yürüyüşte elini tutmuyor, beynini kemiriyordu, hep mi boyle yapardı izmir kızları. bu sırada bir konferans afişi gördü. konu türkiye de laiklikti, ''bende katılmak istiyorum'' dedi içinden. bilkent 92nci yurda girerken gördüğü hatun bianda herşeyi altüst etti, o sırada konferanstakiler sözlük yazarı oldugunu anlamış, uludag sozlukle ilgili sık sorulan soruları yöneltmeye başlamışlardı bile. ama kafasında ne sözlük ne de baska bişey vardı. o kız insanmıydı yoksa melekmiydi onu düşünüyordu, kızı takip etmeye basladı ama görevliler ''burada yurume yasagı var'' dediler o anda kızın melek oldugunu anlamıştı çünkü görevliler onu uyarmamıştı. ''allahım benimi sınıısın dedi'' içinden burhan altıntopu hatırlayarak...
ısLak rüya görmüş bir ergen gibi heyecanLa kaLktım uykumdan terLer içinde.. eLimi, yüzümü yıkamak için Lavaboya iLerLedim.. Lavaboya vardığımda kendimi bitkin hissediyordum.. aynaya baktığımda suratımın bir hayLi kötü oLduğunu gördüm.. kafamı üzgün bir şekiLde bir sağa bir soLa saLLadım yavaşça.. çeşmeyi açtım.. su buz gibiydi.. suyu suratıma vurmak için biraz duraksadım.. eLimi suda uzun süre bekLettim ve ani bir haraketLe soğuk suyu yüzüme vurdum.. bu oLayı bir kaç kere tekrarLadım.. ta ki nefesim kesiLene kadar.. ta ki suratım morarana kadar.. derin ve sık nefesLer aLıp verdim.. yüzümü kuruLamadan banyodan çıktım.. soğuk su içime kadar girmişti.. suyun, vücuduma soğuk dokunuşLarı içimi titretti..
her şey karmakarışık yarabbi.. insanLar, evLer, arabaLar, yüzLer, harfLer, cümLeLer... üstümde ki stresi biraz oLsun dağıtmak için kasetçaLarıma pink fLoyd koydum.. çaLışma masama oturdum.. masa'nın üstünde kaLemLerimi açmakta kuLLandığım jilet duruyordu.. jiLeti aLıp parmakLarımın arasında, avucumda döndürüp durdum.. bir ara karmaşıkLığın arasında jiLeti biLeğime dayadım.. high hopes'un en can aLıcı oLan gitar soLosu kısmında akLımdan binLerce şey geçti.. hepsi de karmakarışıktı.. birden duruLdum ve akLıma bir şey geLdi; "verdiği canı ancak allah aLır"dı.. akLıma geLen bu cümLeden sonra kendimden utandım, acizLiğime kızdım ve içten bir dua ettim yaradana.. duamı bitirdiğim sırada şarkı bitti..
s.ktiğimin şu dünyasında neden her şey karmakarışıktı?.. ben neden saçma sapan hareketLerde buLundum?.. gökyüzü neden mavi?.. neden kendimi bok gibi hissediyorum?.. neden?.. şimdi biri açıklasın artık.. ben deLirdim mi?
not: gayet mutLuyum.. hiç oLmadığım kadar mutLuyum hemde.. bu yazdığım şey sadece bir hayaL ürünü.. ne intihar etmeye kaLktım, ne dünyaya ve insanLara küfür ettim, ne de deLirdim.. *
