teoman'ın uzaktan yakından kalitesine ulaşamayacağı, teoman ile aynı cümlede benzetilmesi ve ya karşılaştırılması bile kendisine hakaret olacak olan modern çağ halk ozanı.
dün gece rüyamda gördüğüm, sabah akşam dinlediğim, deli gibi özlediğim, vakti zamanında kaçırdığım her konseri için kendime küfürler ettiğim, büyük insan. rüyamda alakasız bir düğündeydim, barış abi hemen karşımdaydı, saçları kısacıktı, 150 lira almıştı, şarkısını söylüyordu, üzüldüm be abi...
öldüğü zaman ailemden birisi ölmüş gibi hissettiğim, saatlerce ağladığım, her şarkısında bir mesaj barındıran ve her zaman doğrudan yana olan güzide sanatçımızdır.
ağlayarak dinlediğim tek şarkıcıdır barış manço, her şarkısında sesi içime işler. duygusuz bir öküz olan beni bilen haykıra haykıra ağlatabilen, unuttuğumu düşünüp, üzülmediğimi düşünüp kendimi kandırdığım, hatırlamamaya çalıştığım şeyleri yüzüme çarpandır barış manço. belki de hiçbir zaman göremeyeceğim, sarılamayacağımdır da aynı zamanda. ama o hep benimle, o hep benim barış abim, o hep benim en sevdiğim, kalbimde yaşattığım. onun konserine gidememiş olmak, gidemeyecek olmak içimi acıtır ölene kadar, rahat uyu barış abi...
her bayram sabahı çocukluğumdaki gibi bugün bayram şarkısını mırıldanmama sebebiyeti olan enfes kişilik.. yerinin ayrı olması dönence şarkısı ile uykuya dalmalarımı unutmam barış abi.
oku bakayım a-y-ı sözleriyle çocukların sevgili "barış abisi", unutamadım şarkısıyla gönlü yaralıların "ilacı", bugün bayram parçası ile "bayram neşesi", bal böceği ile "yüzümüzdeki tebessüm" dür sevgili barış manço.
Bana diş fırçalamayı, ıspanak yemeyi öğretirken bir anda hayatın en acımasız gerçeğini öğretti. Daha 7 yaşımda o soğuk 1 şubat sabahında barış manço öldü haberiyle... Ölmek neydi? Bir daha görebilecek miydim onu? Annem ağlamaya başlayınca ben de ağladım. Ölüm kötü bir şeydi, barış abi yapmaz kötü şeyler, bizi ağlatmaz o. Gülmemizi ister... Ama annem anlattı, ölenleri istediğimizde görürmüşüz. En güzel halleriyle hemde. Onlar içimizde yaşarmış. 1 şubatta Sen yeniden doğdun benim için. Ölenleri içimde yaşatmayı öğrettin. Ben artık büyüdüm barış abi. Seni unutmadım. Aşık olunca hala kara sevdayı dinliyorum. Seni çok seviyorum. iyiki bu dünyada var oldun...
daha uzun yıllarca yokluğu kendini hissettirecek olan gerçek sanatçı, hep hatırlanacak olan muhteşem insandır. her dinleyişimde çocukluğuma döndüğüm kişidir.
muhteşem bir sanatçıydı, ama sanatçı olmayı kanımca insanlardan ayrı olmak görmezdi. herkesin seviyesine, kültürüne hitap ederdi. çocuklara bile son derece içten seslenirdi. bu yüzden şarkılarını zevkle dinlerdim.
*
çok seviyorduk be abi, çok özledik, yaşarken de farkına varmıştık sevgimizin de, bu kadar uzunca bir süre üzüleceğimizi bilmiyorduk. yeni nesilin bu gibi değerlerin sadece isimlerini duydukları, tanımadıkları gerçeği beni üzüyor; hatta kendisinin yaşadığı döneme denk gelmeyen bazı çocukların, gençlerin şarkılarını dinleyip beğendiklerini ancak kimin yaptığını, öğrendiklerinde ise aa barış manço muymuş o diye tepki verdiklerine tanık oldum.
*
Nur içinde yatsın. mekanı cennet olsun.
uzun yıllar o uzun siyah saçların altında güneş ışığı görmeyen kulakları, türk silahlı kuvvetleri tarihin de ilk defa konulan bir alerji teşhisi ile revirin yolunu açar barış abiye.
kendi ağızından anlattığı bir anısıdır, toprağı bol olsun rahmetlinin.
her bayram aklıma düşen ölümsüz sanatçı. şarkılarıyla büyüyen son jenerasyonuz. iyi ki vardın barış abi. iyi ki seninle aynı çağda yaşadık. bizlere örnek oldun, şarkılar besteledin. ailemize çocuk eğitimi ve davranışları konusunda yardımcı oldun. şimdiki nesli görünce üzülüyorum. benim jenerasyonum ve öncesi senin şarkılarını dinleyerek, paylaşmayı öğrenerek büyürken şimdiki çocuklarda o ışığı göremiyorum. dinledikleri şarkılar malum duvar kenarı önünde çekilen bir kaç fotoğrafı birleştirip kendince rap biraz r&b yapmaya kalkmış bir de 17 yaşında bir bebenin peşinden zırlayan nesil. dejenere. huzur içinde yat. adam olacak çocuklar artık büyüdü.
geçenlerde moda 81300'deki evini ziyaret ettiğim ve sanki ordaymışçasına sıcaklığını hissettiğim muhteşem insan.
hayatıma damga vurmuş kişilik.
zira geçen gün arabanın ön koltuğuna oturmuş bir çocuk gördüm. annemle konuştuk. dedim ki " barış manço öyle etkilemiş ki bizleri, ben küçükken ön koltuğa oturmayı bir nevi suç işlemek gibi düşünürdüm"...evet, ön koltuğa bıraksalar dahi oturmazdık kardeşim ve ben. ele avuca sığmaz ufacık çocukların aklına ve kalbine böyle bir girmiştir barış manço. benim neslimin kalbinden çok şeyleri çıkartabilirsiniz, ne yapılırsa yapılsın barış manço atmaya devam edecektir şuramda.
