orada çocukların oyuncaklara koştuğu anda hüzünle ekrana baktığımı hatırladım sözlük. biri çıkıp "bana mutsuzluğun tablosunu yapabilir misin" dese herhalde kendimi o halimle çizer verirdim.
hala barışmançonun yaptığı 7den 77 ye programını "olsada izlesek" gözüyle bekleyen nesildir. barış manço'nun öldüğünü büyüklerinden alıştıra alıştıra öğrenmiş nesildir. barış manço öldü diye 3-4 saat hüngür hüngür ağlamış nesildir. *
O nesil, şimdiki programları beğenemez çünkü zaman geçtikçe, programların kalitesi de düşüyor. Amerikan çocuk programları'nın türkiyedeki çakma versiyonlarını diyanet tv'den izleyen nesile nasıl insanın içi acımaz ?
