damızlık bir sığırın yalağını kullanmasından daha az düsturlu bardak kullanan insandır. bir yandan sarımsak soslu yarım midye tava yerken, ağzındaki lokma bitmeden langur lungur su içen biri pekala misal olabilir buna; şöyle ağzındakinin yarısını bardağın içine, kenarına bırakaraktan, bulaştıraraktan.
hemen söyleyeyim, bir takım mazur görülmesi gereken böyle insanlar da mevcut ama, ağzının içinde takma dişi, köprüsü, vesairesi, kısaca benden gayrisi dolu olan bazı yaşlılar gibi. lafım "diğerlerine" tabii.
şu an bizi izleyen, kan revan kusmak isteyip kusamayan* insanlar için ayrıca bir görev edinerekten biraz daha detaya inersek, şu mazur görülesi, ama iğrençlik açısından bir farkı olmayan insanlardan biri olan babaannemden bahsedebilirim mesela. kadının yaşı 70 küsür, yazık tabii, bardağında bıraktıklarını düşünecek değil de, keşke bizleri düşünse biraz bu mevzuda. kadın resmen ağzındaki lokmanın 33%(%33?)ünü bardağın kenarında bırakıyor lan! kusar mısın kusar mısın!* iğrençten de öte yani! o an sofradan kalksan ayıbın büyüğü, içerde yesen keza... hayır o değil, becermek de zor hani. geçen kurban deneyeyim dedim ben bi', kaburga dolmasından aldım bir avuç ağzıma, dudaklarımla iyice kavrayarak şöyle ayran bardağını, yok, olmuyor. gerçi yine kustum ben de. olsun. (bkz: kurban kokulu et)
bakalım. hep bir gün soracağım gelir diye bekliyorum şu ihtiyara... tabağıma kusaraktan...
