bakmak istem dışı yapılan bir eylemdir, yani gözlerimiz açıkken ister istemez bakarız bir şeye ya da şeylere. oysa görmek gözle değil yürekle yapılan bir eylemdir, duyarlılık ve incelik ister. görmek, algılamaktır ve farkında olmaktır dolayısıyla. algılarını kapatalı çok oldu insanoğlu, duyarlılığını yitirmesi desen hakeza. işte bu yüzden her an bakışımız ama hiç fark edemeyişimiz. bu yüzden nice güzelliklerin algılanamadan yok oluşu ve yine bu yüzden nice hayatın değerinin bilinemeden yitip gitmesi. ama sahi gündelik telaşlar arasında ne önemi var ki tüm bunların? hem belki de bazen görmemek daha iyidir, kim bilir...