onu bu sabah ekmek aldigim dukkanda gordum. tam parayi oderken, kasanin hemen yanindaki rafta. oylesine dikkatim dagildi ki, aldiklarimi tikistirmaya calistigim kesekagidi yirtildi telaslanmis ellerim yuzunden. kucuk bir parca, ucgen biciminde kesilmis. sarimtirak rengi var, biraz da $irali bir tatli gibi islak islak. gorunusu bizim revaniye benziyor, tadinin da benzedigini saniyorum yemedigim halde siddetle. kasiyer kiza oderken aldiklarimi icindekileri okumaya calisiyordum gozlerimi kismis vaziyette. seker filan bildik malzemeler iste, bir de misir unu ilisti gozume. almadim. alabilirdim, cebimde onu alabilecek kadar param vardi ama almadim. hayal etmek, elde etmekten daha heyecanlidir bazen.
universitede ogrenciydim, bursa'da alt gecitte tatli satan bir yer vardi eskiden, hala orda midir bilmem? bizim paramizin az, hayallerimizin cok oldugu genclik gunlerimiz. bir kadayif, neydi adi, boyle sarmislar sarmalamislar o iplik gibi seyleri icine de birseyler koymuslar galiba antep fistigi. nasil bastan cikarici gorunuyor vitrindeki icine konuldugu zimbirtinin icinde anlatamam. param cok azdi, alabilirdim aslinda ama almamayi tercih ettim. ulasilabilir seyleri gec tuketmenin zevkini kesfetmeye calisiyordum daha. almadim uzun sure, tadini merak ettim siddetle. bir tur espri idi arkadaslarimla aramizda. butun korkum onu yersem, hayal ettigim kadar matah bir sey olmadigini gormekti. uzattim o sureci epeyce. sonra bir gun yedim onu. tam bir hayal kirikligi idi. hic iste siradan bir $erbetli tatli. simdi ben bu bademli, portakalli tunus kekini fazla uzatmadan yiyeyim en iyisi!
