Babamdan nefret ederdim. Yukarıda allah var o kadar üzülmedim, ama içimde tanımlayamayacağım bir duygu oluştu. Sanki bir daha aynı olamadım. Tuhaf bir şey.
babanızdır o sizin ne kadar kızsanız da öfkelenseniz de babanızdır. 4 yıldır her babalar gününde insanın içini daha da yakan acılar bırakıp gitmiştir ardında. üzülmüyorsanız ve onun için ağlamıyorsanız vicdanınızı sorgulamalısınız ve yarın siz öldüğünüzde çocuklarınızın sizin için hiç üzülmeyecek olması gibi bir ihtimali de düşünmelisiniz. sanırım o zaman ben ve ben gibi burada babası hayatta olmayan insanları anlayabilirsiniz.
