bugün

görsel
ölmemesi kadar üzücü değil, adam ölmüyor. arkadaşlar bi yardım edersek.
eksik bırakır. yapma be adam:(
bir erkeğin hayatındaki en önemli olaydır.askere gidersin yarım erkek olursun, babanı kaybedersin tam erkek olursun.hayatımda yaşadığım en büyük acı diyebilirim üzerinden 1 yıla yakın süre geçmesine rağmen.

edit: babanızın kıymetini hayatteyken bilin.
bak bana!
ben bugün 20 yaşındayım. 17 yıl oldu
sence de çok uzun bir süre değil mi?
9 sene olmuştur dün gibi.

insanlar babasına ufacık şeyler için küfür ediyor. Ama kaybettiğin zaman ne yaparsa yapsın keşke yaşasa diyorsun işte. Kaybedince anlıyorsun.
rahmetli babam hatıra defterine 'keşke o zamanda yaşasaydım da çanakkale savaşı'nda can verebilseydim' şeklinde bir şey yazmış. bardaktan boşanırcasına yağmur yağan bir 18 mart cuma günü çanakkale'yi anma törenine katıldıktan ve cuma namazını kıldıktan sonra ölüm haberini aldım.
üzerinden 9 yıl geçmesine rağmen telefon rehberinden silinmeyip "lan belki bi gün arar" gibi düşüncelere kişiyi sevkeden üzüntü verici hadisedir.
Baban ölürse dağ gibi yaslandığın sırtın gider.opulecek elin, bayramin gider.
En kötüsü yaşarken ölmesidir.
yaşarken ölmesi...
ölmemesi kadar üzmez. bunu baba figürünü salt alarak söylemiyorum. yani bu kötü yakıştırmam alsa "baba" kavramının geneline değildir. bunu da belirteyim. kötü bir insanın ölmesi gibi bakıyorum sadece. ona yüklenen baba figürü bunu değiştirmiyor.
bir ölmemesidir.
Kendisiyle 5 yıldır konuşmuyorum. Eğer böyle bir haber gelirse Nasıl hissederim bilmiyorum.
Dün sabaha karşı 4.55 te kaybettim babamı.

içimde bi ağrı var, yeri belli değil sözlük. Canım çok acıyor.
Dayanamıyorum.
Daha küçükken kaybettiyseniz yabancı gibi gelir ama insan bazen özlüyor işte neden baba diyeceğim babam hayatta değil diye düşünüyor insan.
Farketmez.
Daha dün gece yazsam tanır mı diye ağladım bırak ölsün bize çektirdiklerinden sonra ben öldüm zaten.
Hayatın anlamını yitirmesidir. Kanadı kırık kuş gibi kalakalırsınız orta yerde. Anneciğimin vefatı çok koymuştu. Babamın ki yıkar herhalde.
Sırtını dayadığın, gölgesinde soluklandığın çınarın gitmesidir. Hangi zorlukta olursan ol eli sırtını sıvazlayarak "sana güveniyorum kızım" diyecek birinin olmamasıdır. Okul mezuniyetinde gözlerinin içine baktığında gözleri dolu bir şekilde, gülümseyerek, ayakta alkışlayan bir meleğin gitmesi. Eminim çok zordur, düşüncesi bile korkutuyor.
öldüğü gün bayram ilan edeceğim, üstüne 1 de tevbe edeceğim, hayata dönüşümün noktası olabilir.
öldükten sonra daha iyi bir yerde olup olamayacağını bilemeyecegim için ya da bilincli olarak varolup olmadigini bilmedigim icin üzmeyecek olan durum. Çünkü bu ister istemez insanın kendine üzülmesi oluyor. Açıkçası babam öldüğü için kendime üzülmem. Hayat devam ediyor.
yakın bir zamanda yüzleştiğim gerçekti, fakat neyse ki olmadı. hoş, hangi akla beni yalnız gönderdilerse, ben de ölümü atlattım. babası "baba" olan biri, babasının ölümüyle yüzleşirken tek başına trafiğe çıkarmak nedir? hele bir de tokat-almus yolunda. onca viraj, en ufak bir yanlış hamlede uçurumdan yuvarlanma riski vs.

baba, "baba" ise, en büyük zorluklardan.

https://www.youtube.com/watch?v=KLAjdFdNDg4
yakın zamanda 4 gözle beklenen bir durumdur.
daha yaşamadım ama bir dostum şöyle demişti ; "bir yanın,hep yarım".
En büyük korkum, çünkü o benim arkama yaslanabildiğim tek dağım.