hepimizin az çok başına gelen olaydır.. baba küçükken daha siz sarı ya sayı derken sizin bilinçaltınıza o kadar girer ki büyümeye başladığınızda farkedersiniz neden o takımı tuttuğunuzu baba sizi omzuna alır bağırtır ye ye ye ya ya ya ya gastıra gastıra cimbombom bağırırsınız keyif de alırsınız o takımı benimsemişsinizdir artık o yenince sevinir yenilince ağlarsınız birde kenarda sinsice bekleyen dayı yada amcalar vardır önce gel lan sana gazoz alayım fenerli ol der yemediğinizi görünce tamam gel forma alcam birde maça götürücem der seni aslında cazip gelir ilk başta forma ve maç çocuk aklıyla çok özenilen şeylerdir iki seçenek çıkar önünüze ya takımı değiştirirsiniz sonra on yıl sonra dersiniz ki ulan be ucuza değiştirmişim yada babanın size samimiyetiyle yüklediği o aynı takımı tutma ruhu baskın gelir hayır diye reddedersiniz teklifleri ilk başta zorunluluk olarak başlayan şey sonra siz takımınızı tuttukça hoşunuza gitmeye başlar ve sonra büyüdüğünüzde koca adam olduğunuzda belki artık yanlış gelsede sizde kendi çocuğunuz alırsınız omzunuza ona bağırtmaya çalışırsınız ama bi farkla;
lanet olsun ki çocukken yaşadığımdır. Çok az kişi bilir hakkımdaki bu gerçeği. Fenerbahçeli bir anne ve trabzonsporlu bir babanın oğlu olarak doğdum. Hiç unutmam, babam 6 numaralı bir trabzonspor formasıyla kandırmıştı beni. O günden sonra her şey bordo maviydi benim için, şampiyon trabzonspor'du, en taşşaklı topçu hami'ydi. Biraz zaman geçti, trabzonspor'a ait olmadığımı fark etmeye başladım. Sevinemiyordum amk takımı kazandığında. Bi gün babamı aldım karşıma. Yaş o zaman 10 falan. "Ben galatasaray'ı tutcam artık sevmiyorum trabzon'u hiç şampiyon olamıyolar..." dedim. Kafasını kaldırdı, uzun uzun baktı. "Aferin oğlum, sen git zengin takımları tut, istanbul takımlarını tut. Aynı anasına çekmiş." dedi. Üzüldüm dostlar, bırakamadım trabzon'u. bundan 1 sene sonra, 17 mayıs 2000 akşamı, popescu'nun penaltısıyla evde taklalar atmaya başladım. Beki de en mutlu günümdü. O gün resti çektim ve babama dedim ki, "sikerler amk, ben galatasaraylıyım, ben zengin seviyorum". O günden sonra bi şey demedi. Canımsın popescu.
