Artık oğlum değilsin lafını hiç unutmadım. Babamı hiç sevmezdim ama, hani aran kötü olsa bile hep ben onun evladıyım, ölümcül hastalığım olsa ilk o koşar düşüncesi vardır içinde. işte onun bile bittiği noktaydı.
Unutulmayacak bir söz söylese bu kadar kötü insan olmazdım galiba.. Ama iyi adamdır. Alkolü kumarı kötü sözü eziyeti filan yok.ışte bi iyi sözü de yok *
"üzme kendini be aslan parçası."
herhangi bir şeye üzüldüğüm de yoktu. evde durgun bi anımda yanıma gelip bunu söylemişti.
Bir şeye üzüldüğümde de aklıma hep aklıma gelir.
Babamın 2 tane su kaplumbağası vardı küçük böyle. Fanusta yaşıyorlardı, sularının içinde küçük bi taş vardı, güneşe koyunca o taşın üstüne çıkıp güneşleniyorlardı kafayı çıkarıyolardı falan. Babam da sabahları erken kalkar hep, balkonda kitap okurken onları da balkon mermerine koyardı güneşlensinler diye.
Bi gün yine ben sabah kalktım hazırlanıyorum işe gidicem, babam kaplumbağaları koymuş balkona, kendi içerde. Ben hazırlandım cıktım, o sırada babam da balkona gitmiş, bi bakmış ki kargalar kaplumbağaları yemiş. Tam ben aşağıda apartmandan çıktım bana bağırdı;
-dimitriii, akşam gelirken iki tane kaplumbağa al!
