babamla birlikte iş yapacak yaşa geldiğimde beraber çalışırken sürekli yaptığı espiri, sen çocuk sayılırsın bende ihtiyar ancak bu kadar yapabildik, yemek yerken de sen genç delikanlı ben de yetişkin adam bu tepsiyi rahat bitiririz. Allah rahmet eylesin her söylediğinde de gülümserdim, oğlumda o yaşlara geldiğinde aynı şeyleri onada söylemek isterim.
ergenliğimde araba kullanırken her dönüşte asılırdım el frenine. seviyordum yanlamayı.
her seferinde de kızardı bana ''mna koydun lastiklerin'' diye.
en son dayanamadı anneme dönerek; ''bu senden yan yan mı doğdu hanım?!'' dedi.
gebermiştim gülmekten. *
bizim evin yakınlığında küçük bir anaokulu var, ben de orda okudum. arabaların sık geçtiği bi yol olduğu için, kiminin annesi kiminin babası çocuklarının elinden tutup okula götürüyor. her gün okulun önünden geçip işe gidiyorum, bu sabah işe gelirken çocuğu ıslanmasın diye onun için şemsiye tutan bir adam gördüm. okul yıllarımı hatırladım, ben hep yalnız başına giderdim. şemsiyem benden büyük olduğu için açmaya çalışırken ıslanırdım, çocukla adamı öyle görünce bir anlığına durup onları izledim. kendi yaşanmamış anılarıma üzüldüm, hayatımın hiçbir evresinde babam yanımda yokmuş onu anladım.
adam, kızının soğuktan üşümüş ellerini ellerinin içine alıp, yanağını okşadı. çantasını koluna geçirip, kızını kucağına aldı. öyle mutlulardı ki, soğuk yağmur falan hiçbir şey umurlarında değildi. kız başını babasının omuzuna yasladı, baba okulda beni yanlız bırakma dedi. babası kızın küçük ellerini ovuşturarak, korkma sen çıkınca ben kapıda bekliyor olacağım dedi.
bu benim babamın değil, hiç tanımadığım bir babanın kızına söylediği sözlerdi. umarım o küçük kız bu sözleri unutmaz, şimdi anlamasa da ilerde bir gün babasının onu ne kadar çok sevdiğini anlar. her çocuk onun kadar şanslı olamıyor .. ben asla unutmicam dediklerini, çünkü o sözler hiç okşanmamış yanağımı sızlattı ..
Bi bakmissin dis hekimisin. Insanlar seni anlatirken yesil gozlu bir dis hekimi var eli pratik nasil da isinin ehli der..
Yasama sebebim, canim babam...
Biz annenle elimizden geleni yaptık, seni hayata hazırlamaya çalıştık. Şimdi sıra sende kızım büyüdün. Biz sana güveniyoruz hadi bakalım Allah kolaylık versin. (Üniversiteyi şehir dışında kazanan küçük kızına sarılan babanın nasihatleri.)
