insanın içini acıtan durumdur. yaklaşık sekiz ay sonra ilk defa görürsün. baba seni alıp götürmeye gelmiştir. lakin beş saatlik yol ona ölüm gibi gelir. yorulur, tabelaları kaçırır... sen yan koltuktan onun yeni beyaz saçlarını ve yeni kırışıklıklarını izlemeyi bırakıp co-pilotluğa soyunursun. akşam erkenden yatıp, sabah erkenden kalktıklarını gözlemlersin. hatta babanın, tıpkı eskiden dedenin yaptığı gibi gece uyanıp dolaştığını, deliksiz uykunun artık ona haram olduğunu gözlemlersin.
üzülürsün. üzülürsün de, bazen güldürür insanı. espiri yaparsın anlaşılmaz daha komik bir durum çıkar ortaya. yada dizi izlerken bir insan evladından ilk defa duyabileceğin türde yorumlar dökülür dudaklarından.
kırılırsın gülmekten. kırılırsın da hiçbir kırgınlık kadere olanla boy ölçüşemez...
eskiden 20 kiloluk odun çuvalını* hık demeden iki kat çıkartabilirken, şimdi 14 kiloluk kızımı iki üç defa havaya kaldırınca nefes nefese kalmasını görünce insanın kafasına dank eden, kabullenilmek istenmeyen durum.
