insanı ister istemez üzer. bir çok kişi için baba rol model-kahraman olduğu için onun yaşlandığını görmek, kulaklarının duymamasına, gözlerinin görmemesine, saçlarının beyazlamasına şahit olmak insanı burkan bir durumdur.
asla fark etmek istemediğim gerçek.. hayran olduğum adam.. o fark etmez ama her gün saçındaki beyazlara bakarım.. tek istediğim; ne bir eksik ne bir fazla olması...
huzurevi yollarının açıldığını gösteren olaydır. şimdi kim uğraşacak babanın altını temizlemekle o bunak halini çekmekle... verirsin parasını başkası ilgilenir. oh mis.
saçları griye dönmüş, yüzünde ihtiyarlara özgü o anlayış; gülümsüyor. dükkana gelen çocukları şekersiz göndermiyor ve gençleri nasihatindan mahrum bırakmyor hiç.
omuzları çökmüş ve daha zayıf. pencereye geliyor, yanınıza. ilk kez küfrediyor yanınızda adam akıllı. bakıyorsunuz ellerinde lekeler var.
hala "sen taşıyamazsın onu" diyor. haber ver inince; geleceğim, diyor. daha sık "özledim" diyor. daha sık " aramıyorsun" diyor. baba her gün, olmadı iki günde üç defa aranır, diyor.
ilk kez "yoruldum" dediği duyuluyor. yorulduğu için küskün. yaşlandığını anlamayalım istedi; anne, baba ve çocuklar.
Eski fotoğraflarını görünce fark edilir. Sahilin önünde bıtıklı fit simsiyah saçlı bir baba ve kucağında siz tabi 2-3 yaşlarındasınız ve yahut bir parkın önünde babanız kaydıraktan kaymanızı beklerken -zira beklemezse kasenin üstüne düşüp çığlığı basacaksınızdır.- Fotoğraflardan başınızı kaldırıp bi bakarsınız ki yer yer kırlaşmış bir saç gömleğinden arsızca çıkmış bir göbek. Bu dur işte.
üzüntülerin en büyüğüdür. Yorum yapılmaya bile güç bırakmaz. 'babalar oğullarını gömmemeli' tamam ama biz napak sen gidince diye her gün içimden geçirdiğim cümle.
serin havada bile üşüdüğünde,biraz fazla yemek yese bile dokunduğunda,biraz rahatsızlanınca bile ben artık genç değilim diyerek koşarak doktora gıttıgınde.her ne kadar morukladın artık dıye dalga geçsem de dışarıda bile ele ayağa düşmüş birini görünce benım babam da böyle olacak mı diyip ağlamaklı oluyorum.ne kadar mesafelı olsak da içim acıyor.
tanım: sıradan bir olayın akabinde fark edilen hadise. çünkü babalar öyle kolay kolay yaşlanmazdır.
belki 4-5 yıl belki de daha fazla yıl önce babamla dışarıdaydık. seyyar satıcı para uzatırken al amca dedi. diyen kişiye baktım büyüktü. sanki babam kadardı gözümde. o an farkettim ben. içime oturdu o cümle.
çocuk gibi oluyorlar... işten eve geldiğinde elinin dolu olmasını bekliyor '' hani bana bişey almadın mı'' diye bakmasıdır. herşeye alınmasıdır... hep yanınızda ister sizi hiç dışarı çıkmayın, hep dizinin dibininde oturun ister. oturup dvamlı sizinle konuşmak ister...
küçükken balığa gittiğin gibi şimdi gidememektir. zamanında o seni gezdirmiştir her yeri şimdi sıra sizdedir. hasta olur, ağır ameliyatlar geçirir kahrolursunuz...
