burada belirtildiği üzere "bir pervane böceğinin kanatlarından daha hafif olsun için güzel evladım, uç, özgürce uç umudun mavisine!" tadında olduğunu hiç sanmadığım sözlerdir.
"Hangimiz düşmedik kara sevdaya
Hangimiz sevmedik çılgınlar gibi
Hangimiz bir kuytu köşe başında
Bir vefasız için yol gözlemedik mi ?" en büyük babalardan biri.
Olmadı... Evet bi babam olmadı ama ben ona söylüyorum , duymasa da ...Ben çocukken o kadar sessiz ağlardım ki bazen kendim bile fark etmezdim ağladığımı. Çoğu zaman gölgelere saklanırdım. insanların içine çıkınca da hep şirin o başı okşanmak istenen sevimli kız olurdum.
Babalarından şikayet eden kızları can kulağı ile dinledim. Benim kavga edecek bir babam olmadı. Bana bağırıp çağıracak, sonra da pişman olduğunda gelip ne diyeceğini bilemeyecek bir babam olmadı.
Giydiklerime karışan bir babam olmadı. Okuduğum kitapları, seyrettiğim filmleri, dinlediğim müzikleri gizlice kontrol eden bir babam olmadı.
Eve beş dakika geç kaldığımda başıma bir iş gelmiş olabileceğini düşünen bir babam olmadı.
Erkek arkadaşımı öğrendiğinde dünyası başına yıkılan bir babam olmadı.
Çevremin beni kötü yola düşürmeye çalışan adamlarla dolu olduğunu düşünen bir babam olmadı.
Bütün kızların vardı kavgalı olduğu bir babası ve hepsi bütün o kavgalardan sonra dönüp dolaşıp yine barışmışlardı babalarıyla. Birbirlerini anlamış, her şeyi affetmiş, eski günlere dönmüşlerdi.
Çünkü bir kızın kalbi her zaman babasına aitti. Babanın kalbi de kızına...
Eğer duysaydı söylemek isterdim ... Keşke beni yarım bırakmasaydın... Hayata 1 adım daha önde başladım. Ama çok şey kazandım sen olmasan da büyük bir ailem var benim. Sadece o kalp kırıklığı başka . Anladım ki saracak bir şey yok. Bir adama güvenmenin ne kadar zor olduğunu anladım senle...hayat boğazımda düğümlendi şimdi hadi ben susayım hadi hadiii ağlamayacağım...
lan oğlum bak babam beni ağaca bağlayıp döverdi size elimi kaldırmadım bu güne kadar. sadece okuyun evladım adam olun başka bir şey istemiyorum ben okuyamadım siz okuyun. dövdürmeyin kendinizi bana.
Bir hastane odasında sormuştum.
-baba en çok hangi karını sevdin?
-hiçbirini
-peki neden evlendin?
-sıcak bir çorbam olsun diye
-neyi sevdin en çok hayatta
-işimi..
hayat işte herşey geçiyor. Allah rahmet eğlesin.
Benim babamdan tek hatırladığım unutulmayan söz bu küfür. bunuda ses tonuna kadar hatırlarım. bundan başka bir cümlesini veya bir anısını hatırlamıyorum. bende başka anısı yok. öyle iğrenç bir insandı.
