baba oğul nasıl olur bilmem ama baba kız insanı cinnet sınırlarına getiren durum. Olay hadi canım la başlar e sen de kadınsın işte gel vazgeç bu sevdadan la devam eder yahu salak mısın sen le bıter sonuç aynı evin içinde bir ay küs kalınır. En acısı da 23 yaşında hala ehliyet alamamış olmanızdır.
iğrenç bir durumdur. akrabadan kimsenin öğretmemesi lazım hatta.
babamın o zamanlar fort tanus*u vardı. o külüstürü pek severdi.
adamın ilk çocuğu erkek olmadığından piyango bana vurmuş sürücü koltuğuna geçmiştim.
denize giden bir köy yolu bulmuştuk apır sapır bir yoldu asfalt değildi kenarı çay'dı.
bildiğin boklu dere la. debriyaj-gaz derkene anaaa ! vay babağın kemüğüne, araba gidiyordu lan ! çok mutlu olmuştum kaptırmıştım kendimi, baba ben sürüyom naber ? gibi yavşamalara bile girmiştim. ne olduysa o anda oldu az kala boklu nereye uçuyorduk.
babamın beni bir tutuşu var allahım dayak yiyorum sanki. o gün son olduydu o macera.
dayımla da denedik bu defa araba dandik değildi yeni almıştı bu defa bizim köyde kuzenle beraber araba kullanmayı öğretiyordu. debriyaj-gaz ikimi *
bu defa da hendeğe soktuk arabayı. yani banket diyolla ona heralde.
yine aynı hüsran, yok arkadaş bunların hem malları kıymetli, hemde yapamayınca bi ton azar yiyorsun. kızacak diye yaptığın paniğin, stresin haddi hesabı yok.
- hadi bubbagump, şimdi az önce yaptığın gibi arabayı kaldıracaksın.
+ baba arkadan bir araba geliyor bak, aniden durursam çarpılmayalım.
- o kendi yolundan geçer gider her seferinde bekleyemezsin yolun ortasında.
+ tamam baba ya. (iç ses: debriyajın duyarlı noktası evet, çekiyorum, gaza basıyorum, oldu lan)
- hah şöyle, aferim benim kızıma. şimdi önce 2'ye, sonra 3'e atalım araba rahatlasın.
+ baba bir dur allasen, yavaş yavaş. şimdi durup tekrar kalkayım da pratik olsun ha?
- boşver pratiği öğrendin işte, hızlan biraz.
+ eh iyi bakalım. vitesi 2 ye almaya çalışırken bir haltlar yenir ve araba stop eder.
- sen ne yapacaksın araba sürüp de?! otobüsler neye yetmiyor?! bıkbıkbık..
+ hani öğrenmiştim. ama baba.. *
lucifer'in sevgi öğretmesi gibi. her şeyi daha da zorlaştırır. kıpkırmızıdır, öfkeli ve tehdit doludur; acaba oğlu, toplumumuzda bir erkeğin elzem görevi olan usta bir şoför olmayı becerebilecek midir ? çükümüzü verdik lan biz bu davaya...
arkadaşlarımın tecrübeleri sonrasında şunu diyebilirim ki,
el frenini çekmesiyle sonlanacak eylemdir.
okulunuzda sene uzatsanız bile sakin olan o melek adam gidiyor trafikte sürücünün yanındaki yolcu koltuğunda sinirli bir azmana dönüşüyor.
insan inanamıyor
babama bu şansı vermedim, isteyerek değil tabi.
ona öğretiyorlarken ben de yanında takılıyordum.
ve bir sabah şeytana uydum. baktım yürüyor. olur lan dedim devam.
sonra da devam ettim uygun zamanlarda kullanmaya. taa ki o pis duvar karşıma çıkana kadar. bammmm. neyse fazla hasar yoktu. reno 12 taş gibiymiş maşallah. iki tokatla kurtardık olayı.
yaş mı hakkaten 12.5 falan.
bu sancılı süreci psikolojisi bozulmadan atlatabilen sürücü olur. ama canınıza tak edip " seni de arabanı da lan " derseniz sizin için iyimser ihtimaller azalacaktır.
cinsiyete bağlı olarak tepki değişir. kızsanız sinir katsayısı tavanlarda gezer. erkekseniz olmaz öyle bir şey, izin vermezsiniz.*
ablam ehliyet almak için araba sürmeyi öğrenirken seni de aradan çıkarayım mantığıyla bana da öğretecekti. ablam biraz söktü falan, ama bir şey demese bile hata yaptığında acayip sinirlendiğini biliyorum. normalde sakin biridir. neyse bir gün ben geçtim direksiyonun başına. "debriyajdan ayağını hafifçe çekerken gaza basacaksın. bu kadar kolay." diyordu. 1 kere denedim. stop etti. 2.de sonuç aynı. 3.de de. sinirlenecekti hafiften. bırakıyorum ben dedim. yok, olmaz, öğreneceksin bunu dese de dinlemedim, indim.
ablam kurs arabasıyla çalıştığından o bölgeye gidiyoruz. o sürerken babamla ben kenarda bekliyoruz. başarısızlıktan sonra ertesi gün yine gittik. sürdü falan o, geldi. oturuyoduk. orada dedim ki ver anahtarı, arabayı kullanacağım. şaşırdılar bunlar. çalıştıramayacağımdan eminlerdi. bir gün önce 3 kere stop ettirmişim. aldım anahtarı. geçtim direksiyonunun başına. ilk seferde öyle bir kaldırdım ki ablamın günlerce yapabildiğinden çok daha iyi, babamınkiyle yarışırdı. o gün bu gündür tutulamıyorum. nasıl yaptın derseniz, olayı kafanda bitireceksin.
gerilim ve maceranın hat safhaya ulaşması demektir.
babam yanımdayken, kasılırım, elim ayağıma dolanır, aman kızarsa diye düşünmekten arabanın direksiyonuna konsantre olamıyosunuz ve doğal olarak macera yaşayabiliyosunuz. sonuç mu. tabi ki sanayi.
arkana bak dedigi zaman aynadan bakmak yerine kafanizi cevirir bakarsaniz hele bir de cok islek bir caddedeyseniz, babaniz size ogretemeden bu hadise son bulabilir. illa olacak demiyorum. ama bunu yapanlar var yani*
ilk azarınızı, yıllarca arabanın arkasında oturup bir onun ayağına bakmadığınızdan yersiniz. yıllarca o'nu şoför gibi kullanmışsınızdır şimdi de kalkmış araba sürmeye çalışıyorsunuzdur.
bilakis peder bey, kendini f1 pilotu sanmakta, zırt pırt ne yapacağınızı söyleyip sizi şaşırtmakta, kırmızı ışıklarda "frene bas, frene bas!" diye veryansın etmekte ve her an kaza yapacağınızı düşünmektedir.
süreci başarıyla geçen kişi, kobra helipkoteri pilotu olup afganistan'da göreve bile çıkabilir.
