yıllar boyu anlaşılamamış bir durumdur. genellemeden kaçınarak yazılacak olursa bazı babalar oğullarına güvenmez. burada olay güvenilmesi gereken konularda bile yaşanılan bilgi güvensizliğidir. bir örnekle belirtecek olursak:
bir babanın evladı ülkemizin güzide üniversitelerin birinden makine mühendisi olarak başarılı bir şekilde mezun olur ve iş arama, askerlik öncesi gibi durumlar vesilesi ile baba ocağına döner. bakarki babası yeni çağa uymak maksadıyla evlerine ısı yalıtımı "mantolama" sistemi yaptırmak istemektedir ve babasına yardımcı olmak ister.
"babacım ısı yalıtımı yapacaksan hesap yapayım en doğru kalınlıkta ve uygun bir malzeme ile evimizi mantolayalım istersen" der.
baba "tamam evladım yap bakalım hele" diyerek kendi bildiği yolda da ilerlemeye devam eder ve çeşit çeşit ustalardan da fiyat ve görüş alır.
bizim oğlan hesabı yapar ve babasına derki: "babacım bizim evin bulunduğu konum gereği alınan değerler sonucu ısı kayıp hesaplarına göre 2 cm dış sıva ve üzerine 6 cm xps ile ısı yalıtımını optimum düzeyde sağlamış ve ısı kayıplarını minimuma indirmiş oluruz".
tabi baba oğlunu dinliyormuş gibi yapmaktadır. işin para boyutu kalın gelir, ancak oğlan ısrar etmektedir. "baba başta biraz fazla harcarız ama daha sonra aylık yakıt harcamamız düşer" gibi anlamsız laflar etmektedir.
bir gün ısı yalıtımını yapacak usta ile oğlul yan yana gelir. usta yeni mezun mühendis çocuğa küçümseyerek bakmaktadır. bu yeni yetme mühendis kendisine 6 cm xps alması konusunda diretmektedir.
usta babaya dönerek : " abi ben yıllardır bu işin içindeyim 3 cm sitrafor koyarız bi güzel kalekimle üstüne çekeriz cillop gibi olur hem ucuz da" der.
ve baba tabiki oğluna güvenmeyerek ustayı tercih eder. oğlan g.t gibi ortada kalmıştır. "baba bak olma...", "sen ne bilecen", "ama ben makine mühendisi .." , " hele biraz çalış da"
ve böylece oğlunun bir iş beceremeyeceğine inanıp, oğlunda yaşattığı güvensizlik tavan yapar.
