babayı üzmemek için hata yapmaktan korkma ve aşırı konsantrasyonun ters tepmesi sonucu, fren yerine gaza basıp kaldırıma çıkmakla sonuçlanabilecek tecrübe.
sancılıdır. hayır artık bi süre sonra öğrenmiş olsan bile ona göre hala bilmiyorsundur. ilk zamanlar ne zaman yanımdaki koltukta otursa adamın eli el freninde. böyle bi şey olabilir mi lan ? kendini garantiye alıyor aklınca. adam bi defasında çekti el frenini, park eden bir araç yola katılırken caart dedi çekti. ben şoktayım tabi. ben de görüyorum arabanın yola çıktığını ama ona göre görmüyorum, ona göre çekmese giricez arabaya.
zordur abi zor. babanın yanında araba öğrenmek de zor kullanmakta.
araba kullanma hevesiyle yanıp tutuşan insanın müracaatıyla başlayan süreçtir. baba göze kestirilir, ikna edilir, boş bir mekan seçilip, ya allah bismillah diyerek araba çalıştırılır. sonrasında gerçekleşen konuşmalardan da anlaşılacağı üzere olay fiyaskoyla sonuçlanmıştır:
anne: oğlum noldu ne çabuk geri geldiniz?!
çocuk: ya bırak anne babamdan araba filan öğrenilmez
baba: boşver ya bu oğlan harbi acemiymiş debriyajı bile bilmiyo daha.
kardeş: anne abim arabayı çalıştırınca silecekler de çalışmaya başladı biz de güldük tabi, dalga malga geçtik, ne varsa bunda kızdı o da.
anne: tamam gelin hadi yemek hazır.
