Dun aksamdan beri bana cok baska duygular yasatan kadin. Tamamen kisisel bir entry olacak ve gun gelir de unutursam diye hatirlatma amaci tasimaktadir.
Birden balkonda otururken su maniyi soylemeye basladi:
Kus kadar olamadim
Bir dala konamadim
Kuslar bile yuva buldu
Ben bir yuva kuramadim
Icim aciyor. Gozlerimizin onunde eridigini goruyoruz. Kimsenin yardimina ihtiyac duymayan bu kadin artik duvarlara tutunarak yuruyor. Bu haline de cok sukur ama grip bile olmasina aliskin olunmayan bir insanin bu hale gelmesi mahvediyor. Yillar yillar once bana bakan bu kadina, simdi ben bakiyorum. Otururken caninin yandigini gormek, kahvaltiyi bile iki seferde, uzanip dinlenerek yiyisi, balkonda 15 dk oturup nefes nefese yatagina donusu... ah keske elimden daha fazlasi gelse, sarip sarmalasam, korusam ama yapamiyorum. Gunden gune ufaliyor, bir avuc kaldi.
Hala annesini ozluyor. Annesini kaybedeli 75 yil olmus ama annesini anlatirken agliyor. Kocasinin, cocugunun, abisinin, babasinin, kardesinin, torununun herkesin olumunu yasamis ama annesine agliyor sadece. En kotu gunlerinde hala annesi geliyor aklina. Doyamamis...
Bos durmaktan nefret ederdi, simdi bos durmaya mecbur ve psikolojik olarak bitiriyor bu durum onu. En kotu kitap okurdu, artik kitap da okuyamiyor gucu olmadigi icin...
Birinin olumune kendini alistirmaktan daha kotu bir duygu yok sanirim su dunyada. Evet yasayacagini yasamis, kotu gunlerin ardindan guzel gunleri olmus, 5 torununun hepsine bakmis, hepsini buyutmus, torunlarinin aci gununu de guzel gununu de gormus, arkasinda birakacagi bir sey kalmamis ama 'beni goturun mezara koyun gelin' dedigi an insanin bogazinda bir dugum olusuyor, icini dagliyor. Birini kaybetme ihtimali ortaya cikinca gercekten kiymeti anlasiliyor iste. Ben hep cok sevdim babannemi, hep canimdi ama bu kadar sevdigimi bilmezdim. Sarilip hic birakmayasim var ama cani aciyor dokununca diye ancak ellerini sevebiliyorum... allah kalan omrunu acisiz, huzurlu gecirtsin...
Unutmamak icin not: kanser olma ihtinali varmis, 88 yasinda, iyice ufaldi. 3 gun onceki haliyle 3 gun sonraki hali kesinlikle bir degil. Gucu tukenmek uzere, yuzunun rengi solmus. En cok yataga dusup kalkamamasindan korkuyor, korkuyoruz... allah acisiz bir hayat ve olum versin...
11 ekim 2015 tarihinde yanimda, elleri ellerimde kaydi gitti. Inanmadim, inanmak istemedik gittigine, nefes almadigina. Seslendim, optum, ellerini sevdim ama cevap vermedi yine de oksijen cihazini kapatmaya elimiz gitmedi. Ah benim pamugum, ah benim canim! Bu gece ilk gecesi o topragin altinda, yalniz, caresiz... insallah bu geceyi guzel bir sekilde atlatir, insallah zorluk cekmez sualinde benim canim...
Nefret ettiğimdir.
Bana özel bir durum mu bilmiyorum ama baba tarafım tamamen bir tuhaf, hiçbirini sevmiyorum nerdeyse. Babannem de bunların başı. Belki bir dedem olsa onu daha çok severdim ancak dokuz yaşındayken yetim kalan babamın annesini bir türlü sevemedim.
bilim benim babaannem ve nice babaanneler yüzünden gelişmedi bence bu ülkede.
küçükken bi konu hakkında bi şey sorunca azıcık cevaplar, sorularla üstüne gidince hemen "çok Düşünme, çok düşünürsen delirirsin" derdi. neden babaanne neden? çok düşünürsek delirirmişiz, deli gibi gülüyorum. kendi kafasını yormuyor ya başkası da yorsun istemiyor (kötülemiyorum tamamen sevgiden). çok düşünüp delirene de örnek verdi mi, ikna ettiğini düşünüyor: "bak yele aamete? kıçına kadar saçını uzattı ipsiz sapsız bütün gün göl boyunda geziyo, düşünmicen çok deliriverirsin öyle!"
ah babaağma'm..
Rüyamda gördüm biraz önce ve uyandım. Deli gibi merak ediyorum şu an. Acayip korkuyorum ama bu saatte arayamıyorum da. Nolur inananlarınız dua etsin inanmayanlarınız enerji yollasın bi şry yapsın o şu an çok mutsuz ama elimden bir şey gelmiyor bu hâldeyken ona bir şey olursa kahrımdan ölürüm. Nolur Allahım bi' şans ver düzeltmem için lütfen.
hayatım boyunca sevmediğim, sevemeyeceğim, bana çocukluğumu zehir etmiş iğrenç yaratık.
geberip gittiği gün arkasından bir damla gözyaşı dökersem şerefsizim, pastayı da alacaz, kutlayacaz ailecek. ama bu gidişle kadın hepimizi gömeceğe benziyor.
gelelim benim bu nefretimin sebebine.
bu eğer küfür edersem ucu bir şekilde bana da dokunacağı için doya doya sövemediğim cadoloz benim babamı karnındayken aldırmaya, bebekken öldürmeye çalışmış,
dedemi genç yaşta kanser edip öteki tarafa yollamış,
dedemin bahçesinden beni ve kuzenimi sopayla kovalayarak kovmuş,
zorunluluktan onda kaldığım bir gün, ben 6-7 yaşlarındayken bir lokma yemek vermeyip karşımda yemiş,
bir yaz günü ben uzaktan onlara bakarken beni görmesine rağmen, benim de hakkımın olduğu paralarla kuzenlerime dondurmalar, çikolatalar alıp bana bir tane bile vermemiş,
daha pek çok şey sayabileceğim, iğrenç biri.
nesini seveyim?
az bile nefretim.
Demin babaannemin vefat haberini aldım. HıÇkırıklara boĞuldum. şu an Şoktayım, sanki gerçek deĞil gibi. Benim babaannem mi? Benim mi? Bana leziz yemekler yapan o temiz kadın mı toprağın altına gÖmÜlecek şimdi? Soğuk deĞil midir orası? Hala inanamıyorum... Olamaz bu.
Annemle yıldızlarının hiç bir zaman barışmadığı, çoktaaaan toprak olmuş ama annenin gündeminden düşmemiş kişidir. Otoriter, dediğim dedik, çaldığım düdük kıvamında olup, annem dahil tüm eltilerin sevgisini! Kazanmıştır. Sürahi nineyi seyrederken, annenin her defasında, geçmişi hatırlayarak salya sümük ağlamasına neden olmuştur. Seni seviyorum babaannecim...Şşştt! Annem duymasın!
Babam derdi ki: Siz ikiniz aynı kaba sıçarsınız. Öyle güzel bir arkadaşımdı, can dostumdu. Onunla eğlendiğim kadar kimseyle eğlenmedim.Adnan Şenses'ten neden saçların beyazlamış arkadaşı söylerdik gözgöze, artık dinleyemiyorum gözlerim doluyor. Mekanı cennet olsun.
açıkçası ölene kadar babaannemi çok sevdiğimin farkında değilmişim. onun beni diğer torunları kadar sevmediğini benimde onu sevmediğimi düşünürdüm. çok hastaydı ve ölümüne az kalmıştı çoğu kişiyi tanıyamıyordu ama beni uzaktan tanımıştı. o andan çok etkilenmiştim. bir bayram tatili sonuydu evden ayrılmıştım okula girdiğimde babamın mesajını okudum babaannem ölmüştü, yıkılmıştım. sanırım annemin etkisiyle babaanneme çok ısınamamıştım ama şimdi sağlıklı bir şekilde düşünüyorum ve ne kadar iyi biri olduğunu farkedebiliyorum.
allah rahmet eylesin, mekanın cennet olsun babaanne. senin hakkında söylenenlerin ne kadar boş, ne kadarda kötü sözler olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum.
çok pis duygulandım genel bir şey söylemek gerekirse candır, canandır, mekanları cennet oladır.
