Yıllarca küs olup da barıştığım anda hayatımdaki en büyük hatamın bu olduğunu ve onun değerinin ve hayatımdaki yerinin ne kadar büyük olduğunu gördüm ..
yarın sabahtan sonra dersim yok deyince gelip alayım seni diyendir,candır.
ünide okuyan evladını 1,5 günlüğüne bile olsa komşu ilden gelip almaya üşenmeyendir.
şu başlığa sevgi dolu entryler girenleri çok kıskanıyorum yemin ederim. kıskanmak belki art niyet barındıran bir kelime, öyle değil ama. daha çok mutlu olarak, adlarınıza sevinerek imrenmek gibi bir his yaşadığım. benim için baba, hiçbi zaman biyolojik ve sembolik olmaktan öteye gidememiştir. iyi insan mıdır kötü bir insan mıdır onu bile cevaplayamam. sokakta yanımdan geçen insanı tanıdığım kadar tanıyorum babamı da işte. neyse ki kardeşim benim gibi olmayacak şimdi hep beraberler. gerçi bu iyi mi kötü mü tartışılır ama olsun. gece gece duygulandırıyorsunuz be, yapmayın.
6 yaşımdan 14 yaşıma kadar yanıma bile gelmemiş annemle yeni bir yaşam kurmuşken bir gün geçmişten çıkıp gelip, aniden beni düzenimden yaşamımdan annemden koparıp hiç bilmediğim bir ortama uyum sağlamamı bekleyen doğanın içinde büyümüşken 4 duvar arasına hapseden sebepsiz işkence eden uzun süre döven hayatımı bitirip ölmemi sağlayan kişi. insan olamayanı biyolojik olarak kabul edilip hayata alınmamalıdır.
Baba bir çınar ağacı gibidir. Faydası olmasada gölgesi yeter derler. Allah başımızdan eksik etmesin...(dört dörtlük bir baba sahibi değilim ama olsun. Allah kimseyi babasız bırakmasın. )
defalarca gelirsin bu başlığın altına.
yazmak istersin, parmakların kitlenir.
koca bir yumru beliriverir boğazında.
okursun, okursun. bu başlıktaki tüm entryleri.
gözlerin dolar,
erkek adam ağlamaz !
sevmek istersin, sevemezsin.
başkalarının babaları hakkında yazdığı şeyleri okursun,
aynı öyle şeyler yazmak istersin onun için.
yazmak istersin, yazamazsın.
buralara entry girmek istemezsin. içimde kalsın dersin.
ama içinde öyle bir acı vardır ki, başaramazsın.
buraya yazsan acıtasyon derler, arkadaşlarınla dertleşsen yazık derler, içinde tutsan
hergün kalbinde bir acıyla uyanırsın.
söyleyemezsin.
sevmek istersin, sevemezsin.
ablanla gülmelerine bakarsın,
kardeşin için aslan oğlum demesine bakarsın.
ben de gideyim dersin. sonra aynı soyadı bile taşımadığın gelir aklına.
oturursun oturduğun yerde.
kalırsın öylece. bu kadar zayıf olduğun için utanırsın kendinden.
sevmek istesen de içindeki nefret buna izin vermez.
gün gelir o nefret ağırlaşır, taşıyamazsın.
taşıyamazsın, ezer geçer seni.
bir şeyler yapmak istersin, yapamazsın.
hep o çaresizlik.
neden olmuyor diye düşünürsün.
olmaz.
olmuyordur.
hep o çaresizlik.
"ya deli ya da gerçekten orospu çocuğu" dediğim biri benim babam. yokluğunu da hiç hissetmiyorum. dünyanın en iyi anne-abi-abla üçlemesine sahibim bu yeter bana.
Gün geçtik içinde neden ben diye sorulan sorulara bir yenisini daha ekletmeyi başaran kişidir. Çocukları arasında ayrım yapan ama gün gelince intikam alınacak canlıdır.
Adamın soyadını bile taşımıyorum mk. Ablam zorlamasa yüzüne bile bakmam. Benim için soyadını taşıdığım dayım bu mertebedeydi. Babaydı, çınardı, reisdi.
