her erkek zamanla babasına benzer demişti bir filmde,bir dizide,bir köşe yazısında herhangi bir yerde takılmıştı aklıma. Hadi canım ! demiştim kendi kendime asla ona benzemem. Benzese benzese bi sigara içmem ortak noktamızdır bir de genetik özellikler işte.Onun gibi davranmam asla der-dim.isyanlara gebeydi her nefes alışım.
Aslında ne kadarda sana doğru başkalaşmışım birkaç yıl sonra anladım.Yirmili yaşın ilk başlarını geçtikten hemen sonra seni daha da iyi anladım.Birgün kendime bir baktım baştan başa sen olmuştum ben.Kendimden utandım.Ben bu adama mı isyanlar etmiştim?Nefret etmiştim.Peki ben şimdi nefret ettiğim kişi miyim.Bir yerde yanlış var demiştim hayır hayır.Sınavlardaki gibi yanlışların doğrularını götürmesin dedim içimden.Yanlışın ne varsa kendimde buldum sana ait olan.Paramı versin yeter sevgi vermiyo zaten de derdim arkadaşlarıma.Sanki bütün dünyanın yükü omuzlarımda en büyük dert buymuş gibi.Ama sen ne yaptın,oku dedin git kendini geliştir dedin,gittiğin şehirde arkadaşın yok mu,alışamaz mısın? tek kal dedin.Birkaç ay önce evime geldim,hep uzaktasın dedin kaç zamandır ilgilenemiyoruz dedin çat diye soktun beni bi mağazaya epeydir gözümün kaydığı saati aldın benim eski saatimi sen taktın.Hani ben sana babalar günü hediyesi diye aldığım boşver oğlum sen tak ben hevesimi aldım dediğin saati,yani senin hediyen benim eski saatimi..Onunla da mutlu oldun.Hiç sevmemene rağmen beşiktaşlı oluşumu,fanatik galatasaraylı olmana rağmen gidip kartal yuvasına sırf oğlun beşiktaşlı diye girip akşam eve elin dolu geldin.Gördüm yakışır aldım dedin. Şimdi düşünüyorum neyini isyan ettim senin bu kadar diye.Kendinden utanmak nedir iyi biliyorum baba.Ayrıntıydın sen ve ben büyük resime dalıp gidiyordum.içkin vardı,öss sabahı seni meyhaneden alıp gelmiştim.Sınava tek gitmiştim.Bunlar hep yaraydı,ama sendeki yaradan öte kalbinde birer yarıktı.Görmezden gelmişim halbuki gölgesi yeten koca yürekli dev'i. Düşünüyorum artık,acaba senin bana sağladıklarını kısmet olur da görürsem çocuklarımı onlara sağlayabilir miyim diye.Omzumda bana küçükken yaptığın gibi uçurabilip,bak uçak geçiyo dediğinde kollarını açıp beni uçak gibi hissetirişini yapabilir miyim bilmiyorum.Güçsün sen benim gözümde,azimsin vefasın.Her güzelin kusuru vardı ,ben mükemmelmişim gibi gözüme batardı seninkiler.Olsun görmüyorum artık.Görmek için bakıyorum içindeki güzelliğe.Şurda olsan sarılırdım sana.35 gün önce babanı kaybettiğinde gözyaşlarını da gördüm.Omuzların sallanıyordu da yine de sesin çıkmıyordu.
Gölgen yeter baba gölgen yeter.iyi ki varsın,ömrün uzun olsun.
22 yaşını devirdim, üniversiteden mezun oluyorum. artık hayata ciddi ciddi atılıyorum. ve fakat hala başıma ne gelirse gelsin "babam arkamda ya, hiçbir şey problem olmaz" diyorum. hiçbir şeyden korkmuyorum.
her konuda çatışılsa da, kimi zaman küsülse de... evladı hastalandığında dünya durur onun için. maddi durumu çok iyi olmasa da, pahalı olan tedavi için tüm imkanlarını seferber eder... işi gücü bırakıp, hastaneye götürür; onunla bekler. ona sımsıkı sarılıp "seni seviyorum" demek istediğiniz zamanlarda "yine ne isteyeceksin" der ama aslında onun da hoşuna gidiyordur bence...
baba, seni çok seviyorum. fenerli olduğu halde bu kadar sevebileceğim tek insan da sensin herhalde. ah keşke inansan bir de sevgime...
sokaklar haşin! arsız! kötü! adamlarla dolu demiştin baba! sokak güzeldir. sokaktayım, bir kaldırımın ucunda oturuyoruz ben ve bir kaç kötü arkadaş! kafaları toplama derdindeyiz, sokaklar dağıtmış gene... mavi kabuk bağlamaya başladı laciverte, köşedeki belediye lambası ha yandı ha yanacak! korur o bizi karanlıktan. merak etme! Korkuyor musun? diye sorarsan, dedim ya büyümek telaşındayken ürkütücüydü karanlık! şimdi uyanmak telaşında olunca can yakmıyor! Bilirsin ya, koca adamsın!!! Ben hala senin "makyajsız daha güzeL kızını'm"... Hala aklım fikrim gezmede, tozmada. kesilen cam şişe elime batmasın diye üzülürdün yaa, biz şişeyi kırınca dünya batsa farkediLmiyor, hissedilmiyor. şişede kayboluyor ellerim kesilmiyor *-uyuyunca büyünmüyor be baba büyüyünce de uyunmuyor-* yazık. yemişLer sizi de çocukluğunuzda...
ne kaldı ki sessizliğinden başka? seni dillendirmek için birkaç kitap var şimdi boşluğunda.
soğuk mu orası? üşüyor musun bensiz? ben sensiz hiç olduğumu anladım. yıkıldığım andı; zaten benim olmayan senin sesini bir daha duyamayacağımı kaktırdıkları zaman!
çok özledim!
nedeni belki bu yazdıklarımın sonunda anlaşılır, belki de anlaşılmaz bilmem ama senden her geçen gün nefret etmekten yoruldum artık. saniyeler içinde değişmesinden duygularımın. yüzüne baktıgımda masum olan her şey akıyor kalbimden oluk oluk.
söyle ben sana ne yaptım? neden hatalarının bedelini bize ödettiğin o küçücük beyninin eylemlerine müdahale edemeyecek kadar acizsin gözümde?
belki her şey bir soru işareti olarak kalacak; allah a her gece, ben bir günah işlemeden canını alması için ettiğim dualar kabul olana dek.
her şeye rağmen direğimizsin diyemiyorum... baba!
