bir bünyenin en çok utanç duyacağı durumlarından birisidir. belki de en büyüğüdür. özellikle, akabindeki diyaloglar ise tamamen o anın heyecanı ile olması muhtemel diyaloglardır.
-ne işin var lan burada?
+birine bakacaktım baba. senin ne işin var?
-bende birine bakıyordum.
+harçlığımı ver baba.
-daha dün vermiştim.
+evde annem...
-al eşek sıpası.
ne babanın oğlu, ne oğulun babayı gördüğü durumdur. kimse kimseyi görmedi, kimse kimseyi duymadı, kimse kimseden bahsetmeyecek rahat olun lütfen... haydi kolay gele...
çocuk : baba!
Baba : lan velet! ne işin var lan burada alırım seni ayağımın altına.
Anne : dur necmettin gözünü seveyim vurma çocuğa !
Baba ve çocuk : noluyo lan!!!
-babanız karsısında ne kadar utanc verıcı hala dustugunumuzu, yoksa bu kadar utanc verıcı bır babaya nasıl sahıp oldugunuz hakkında ıkılemlere gırersınız ve sonra kararınızı verırsınız.
"ben babamın ogluyum"
baba-ogulun birbirlerini görmezden gelmeleri gereken durumdur. asla "ne ariyorsun sen burda?" sorusu sorulmamalidir. baba için ekonomik sikintilarin baslangici demektir. harçlik demektir.yok yok bildigin maas demektir.
- vayyy kimleri görüyorum, sen buralara uğrar mıydın peder bey, hangi rüzgar attı seni ?
+ ne işin var la senin burda, deyyus ?
- dolmuştan indim baba sen de dolmuş bekliyon herhalde durakta beklediğine göre..
ama peder sana şunu söyleyim, şu sarı dolmuş varya, hani şu benim indiğim, çook süper, bildiğin at valla, bineceksen ona bin...
+ sen ne biçim konuşuyon lan babanla teres, hadi topukla...
Bu dünyada neler olmuyor ki hele biz bize benzeriz muhabbetinin döndüğü ülkemizde olmayacak bir durum değildir. Bu durumda baba oğul arasında ne diyalog geçer orası meçhul tabi.
