dolaştın otlarla kaplı bir çayırda, ovada bilmem nerede bedenin oradayken ruhun nerede..
çok çiçeğe güzel dersin koklarsın yada alır saklarsın bir defterin arasında kurutmak için.. bazı çiçekler önemsizdir bakmak bile istemezsin cidden çirkindir ama yinede yaratılışının bir nedeni vardır onuda sevecek bir ten bir can. çok zahmetli yollar yürürsün çok ayağına onca takılan çalılar, bakmaktan kalmaktan kendini alı koyamadığın güzelliklere şahit olursun..
öyle bir zaman gelir ki hiç koskoca boşluk dipsiz bir boşlukta bulursun kendini öyle yalnızlığa alıştırırsın ki kendini öyle bir boşluk inanırsın artık 'yalnızlık çok güzel' dersin. ıslık tutturur yürürsün ellerin boştur tek gerçek vardır ceplerin her zaman yanındadır! hani hapishanede en çok tespih çekmeye alışırsın ya elin boş kalmasın diye yalnızlık böyle bir şey işte..
boşluk sonra bir kıpırtı gözlerini kamaştıran bir çiçek. korkarsın ilk başta 'nasıl bir şey lan' bu dersin daha daha hiç rastlamadığım, yavaş yavaş yaklaşırsın ürperirsin ilk tüylerin diken diken olur, gözlerini alamazsın gitmek istesen gözün arkada kalır kalmak istesen kapılıp gidersin 'sikko' bir tavır içindesin artık ne 'bok' yiyeceğini bilmezsin..
konuşmaya başlarsın tüm hayatını anlatırsın gördüğün ilk güne kadar.. konuşur lan seninle konuştukça güllerin açar bazen dikenleri batar.. yatıp uyursun gözlerinde onun hayali rüyanda 'o' söylemezsin alay eder diye.. vardır bir suskunluk çözmeye çalışılan ama hep iyi şeylerin habercisidir 'aşktır lan' o derler büyükler..
korkuyorsun işte geldiğin yollara bakıyorsun adını unuttuğun çiçekler solmuş, kurumuş, pis kokan, güzeli de olan..
korkunu unutturan tek şey karşında elinin avuçların içinde bakışlarında hayat, gülüşünde gün var..
güneşim oldun doğdun içime, huzurun olurum doğarım günlerine. bak elimde tespih de yok artık, ellerin varken ne gerek tespihe.. yalnızlık yok! sen varsın..
doğacak güneşi beklemek yağan yağmur sonrası gökkuşağını izlemek gibi, yağmur sonrası toprak kokusu hissetmek özlemek gibi ara sıra.
elleri kan içinde her birinden bir parça kalp söküp almış gibi acı ifadesi vardır bakışlarında. yürürken sağa sola bakmadan sadece düşündüğü tek şey vardır ''sen'' .
aklında kalan bir sima burnuna gelen bir koku çekiyordu bedenini. sana gelmek içindi tüm yollar ezilen çiçekler. ara sıra dolansa da ayağına çalı çırpı katildir düşünür çaresini..
''sana geldim'' diyor ''her şeyden herkes den uzak oldum durdum karşında'' devam ediyor peşi sıra kurduğu cümlelerle..
yanlış bir yoldaymış gibi bakan iki çift göze susarak bakmaya başlıyor tek telime etmeden devam ediyor yoluna kanlı ellerine bir parça kalp kırıntısı daha ekleyerek. başka çiçekleri de öldürüp o'na giderek..
