zaman hiç birşeyi unutturmaz, sadece alışırsınız o'nun yokluğuna. ancak alıştığınız vakit başka bir aşka yelken açmanız gerek zira yerine başka birşey koyamadığınızda alışkanlığınızdan vazgeçemez, bu kez sadece o'nun yokluğuyla yaşamak zorunda kalırsınız (buna yaşamak denirse tabi) ne o'na ulaşmak ne de o'ndan kopmak istersiniz.
şairin dediği gibi; yalnız "biri" olsun isterken, "yalnız biri" olursunuz istemeden.
yoktur öyle bir yol. eğer seviyorsan hep kalır o kalbinin bir köşesinde. Onu hatırlatan bir şarkı duyunca üstünden 40 yılda geçse yinede gözlerin dolar şöyle bir dalarsın geçmişe.
bu arada insan neden sevdiği kızı unutmak istesin ki. acısıyla tatlısıyla insanın sevgisine sahip çıkması gerekmez mi. ha benden tavsiye sakın sevmeyin, ya da en azından bağlanmayın eninde sonunda gidecek ne de olsa. sonra böyle nasıl unuturum ne yapabilirim diye düşünüp durursunuz.
başka birini sevmektir belkide en cazip gelen yol. ama en güzeli hiç sevmemektir. zaten sevdikçe yaralanmaz mıyız, sevdiklerimiz değil midir zayıflıklarımız... sevginizi ne kadar az dağıtırsanız o kadar rahat olur kafanız sevmeyin unutmak zorunda da kalmazsınız..
olmayan yollardir. fakat guzel etkenler bazen olabiliyo. sevdiginin arkadaslari seninle bos bos ugrasmaya basladikca ondan da sogumaya baslanabilir. bu aksam cok iyi oldu bunun icin. hayirlisi artik.
