ben korkmuyorum ama boş buluyorum, bi fikirdir bulunsun. git gide katılaşıyor fikirlerim ve bir şeyleri analiz ederken basite indirgiyorum ve bu algılama çabam onu değersizleştiriyor. bazen aşık olmanın bir hastalık olduğunu bile düşünüyorum. bu gerçekten evrimsel bir hata çünkü aşk yüceltme barındırıyor ve yüceltilen her şeyin karşında kölesin. biri için bu duruma düşmek onura ters bana gör, kalbimi söküp giderim o hesap yani.
sevmek güzel, sevilmek de ama aşk değince insan bir oha falan oluyor. bir insana odaklanıp onun dışında olan her şeyi yok saymak gerçekçi gelmiyor.
dünya dönüyor ve zaman geçiyor, hayat birinde asılı kalmak için aşırı hızlı bence.
herkes olsun diye bir durum yok ama tek şansını insan kimseden yana kullanmak istemiyor.
Aslında olmayan ve insan fıtratına aykırı bir iddaa'dır. Bu bir durum olamaz, böyle bir şey var olamaz. Şöyle ki, aşk denen şu merete insan kendi isteğiyle ve kararıyla bulaşmıyor. Aşk, insana bir takım kendinden bağımsız faktörlerin devreye girmesiyle var olan bir olgudur. Ben aşık olmaktan korkuyorum diyen biri henüz aşkla tanışmamıştır. Aşık olunca kalan korku aşık olma korkusu değildir. Bağlanma, üzülme, kavuşmama ihtimali, sevgilini sürekli görmek istemene rağmen görememen gibi şeyler insanı korkutur. Bunun için aşık olmalarına rağmen ben aşktan korkuyorum diyen insanlar aslında aşktan değil, aşka ilişkin üzüntü sebeplerinden korktukları için bunu söylüyorlar.
aşık olmak sarhoşluk halidir ha aklını kullanmayacak olanlar varsa belli bir süreliğine kafa tatili istiyorum diyen varsa aşık olsun sonra ama mutlaka o tatilden çıksın
