eriyip biter gider kar misali arzular
acısı çıkar yılların zordur yarınlar
sevgidir sana kalan, düzeni bu dünyanın
unutma çıkar bi yerden tadı sevdanın
her acı büyütür içindeki çiçeği
dönersin kendine budur aşkın gerçeği
inan, inan ki çok üzülürsün.
kendinsin geç kaldığın
unutma çıkar bir yerden tadı sevdanın
bebeğim üzülürsün
kendinsin geç kaldığın
unutma çıkar bir yerden tadı sevdanın..
buruk bir tebessüm, ufak bir kalp sızısıyla dinliyorum bu şarkıyı.
insan bir kez aşık olur derler ya hayatta, deneyimleyerek öğreniliyor.
bazı şeyler aklımda, hala dün gibi. bakışları değişmez ya insanın, ara sıra fotoğrafına rastlayınca 9 yıl öncesine gidiyorum. şarkıda dediği gibi "sabahları seni o derin kahverengi gözlerinle görmek".
üzüldüğüm, kırıldığım her an kendime küfürler sıralıyorum sürekli: senin gibi seven olmayacak, benim gibi de. aşktan delirmemiş olsaydım, sanırım her şey farklı olurdu.
ama olsun, hala beşiktaşlıyım.*
