Fenilatemin salgılanmasında eksiklik olan insanın içinde olduğu durumdur. Kimilerine göre çok şey kaybeder, kimilerine göre sultandır. Benim görüşüme göre insanın kişiliğinin gelişmesine katkıda bulunan bir şeyden mahrumdur.
hayatım boyunca birçok ilişki yaşadım ama ilişki yaşadığım kadınlar hakkında çok bir şey hissetmedim. geçici olduğunu bende biliyordum sadece maksadım vakit geçirmekti. ve vaktimizi geçirdik gitti... aşık olmak iyi bir şey değil diyor çevremdekiler. ben bu duyguyu tatmadığım için nasıl bir şey bilemem tabi. aşık olmak istiyorum, istiyorum ama karşıma o kişi çıkmıyor.
yaşadığım durum. her şeyde bir kusur arama, mükemmeliyetçilik gibi sorunlarım var. nerede güzel bir kız görsem; ''sıçıyor lan o '' deyip, en kötü şekilde olaydan sıyrılmayı başarıyorum. ya da doğru bir kızı bulamıyorum ondan. yok, yapamıyorum işte.
Eksik bir şeyler var demektir. Gerçi aşk karşılıksız olucaksa olmaz olsun. O yüzden iyi aşk ilahi aşk. Beşeri aşk ta ilahi aşka giden bir basamaktır aslında öyle aşkla dolarki bazen kalbin karşıda ki kaldıramaz.
Aşık olamamak yaradılıştan default olarak bünyeye yüklü gelen bir durum değildir. Bir -iki olmuştur kesin. Lakin bir süre sonra insan kanıksamaya başlıyor aşık olma halini ve arkasından gelen aşk acısını. Durum böyle olunca vücut çok kullanılmış ağrı kesiciye tepki vermezcesine, aşık olmaya tepkisizleşiyor. Olmuyor yani, beyin bu duyguyu ingirgiyor.
Bir nevi kuantum işliyor bu mevzuda, yapacak bir şey yok.
mutlu olmaktır. bir başkasının sorunlarıyla uğraşmaya hiç gerek yoktur. güçlü olursunuz. karşısınızdakine asla eğilmezsiniz. kimseye eyvallahınız olmaz. temiz iş..
bu başlık altındaki bütün entryleri toplansa hepsinin karışımından daha karışık bir mevzudur. çoğu zaman anlatılmakla inanılmaz. düzelinir elbet birgün er yada geç.
en son 9-10 yaşında aşık oldum herhalde. çünkü o zaman öğrenmiştim, aşkın soyunu devam ettirme içgüdüsü olduğunu. keşke öğrenmeseydim. soyumu devam ettirmek için mi seviyodum ben onu yani? ne bileyim kötü hissediyorum.
öğrenilmiş çaresizliğin sonucudur.
birisi gözünüze çekici geliyor her anlamda, hoşlanıyorsunuz ama sonra da vazgeçiyorsunuz bu histen ya da unutmaya çalışıyorsunuz. çünkü siz bile kendinizi beğenmezken o size mi bakacak? ya da etrafta "cool" erkekler varken size neden gülümsesin? durum hep böyle olunca önce hoşlanıyorsunuz birilerinden, sonra cayıyorsunuz işte.
