ilk sezonunu izledigim diger sezonunu fazla izlemeye fırsat bulamadıgım fakat beşirin matmazele dedigi, "nihali harcayacaklar matmazel" repliginin sahne olarak aklımdan cikmamasına sebep olmuş dizidir.
hakkında iyi kötü her türlü
eleştiri yapıldı fakat çok çeşitli ve
geniş bir kesim tarafından takip
edildiği de su götürmez bir
gerçek. biteli aylar oldu ama her
perşembe hanginiz içerlemiyor
sorarım lan? misal artık benim
perşembelerim çok boş, çok
renksiz kaldı sözlük. 'adnan-
matmi-beşir-nihal' fantastik
dörtlüsünü bile arıyor gözlerim
düşün.
edit: bir de şu bilindik türk
dizilerine inat 'tüm boklu
geçmişimize rağmen muhteşem
bir mutlu sonuz biz' havası yoktu
ya şu dizide.( tabi kitap sağolsun)
yine de, ben bunu da sevdim
arkadaşım . biraz gerçeklik, az
biraz. ha bihtoşum ölmeseydi
keşke, fakat bazen ikinci bir şans
yoksa yoktur.(böyle düşünen
için) dizi diye de olmasındır.
acıysa da gerçekliğiyle kalsındır.
demem o ki canlar, biz
memnuyu özlüyoruz, özleriz..
(bkz: cık icimden memnu)
tek aklımda kalan şey beşirin matmazele dediği
-nihal'i harcayacaklar matmazel!
cümlesidir. zira o sahne öyle bir çekilmiştir ki, müzik, bakışlar, tonlama bir de yanılmıyorsam bölüm sonuydu, akıllarda yer etmiştir.
Başarılı bir diziydi. Oyuncu kadrosuda çok iyiydi. Çok fazla uzatmamaları ve çok fazla kitap dışına çıkmamalarını takdir etmişimdir. Son bölümüyle herhalde hemen hemen herkesi ağlatmıştır ve Hilal Saral bu diziyle parayıda kırmıştır.
bitişinin üzerinden yıl geçti hala hatırlanıp, hakkında entry girilen dizidir.
özlenen dizidir. artık bu denli heyecan yaşatan ve aşkı bu kadar kusurlarıyla ele alan bir dizi daha yok.
