aptal olmaya namzet bir ruh hali gerektirir. aşk gelmişse başa, o şanslı izleyicinin şükretmesi gerekmez mi? ya aşık olamasaydı insan? bir ağaç dalından ne farkı kalırdı?
Kendinizi düşünmeyi bırakıp aslında acının başlık altındaki yorumu olan "ego"dan sıyrılın. Adamakıllı sebep sonuç mahkemesi kurun ki bu çok önemlidir yoksa hatun kişisinin kuklası olabilirsiniz. Kurumsallaştıktan sonra bırakın acı içinize Aksın, katran gibi, masmavi fransız sahillerini kirleten petrol gibi Ciğerlerinize işlesin. Sonra biri temas eder mi diye bekleyin, edemezse çok güçlü olabilirsiniz, ara sıra çarketse de belirli bir rutin içinde tıpkı esaretin bedeli'ndeki bruce gibi yapılanmanız sağlanır, ama kendi içinizden yani shawshank'ten sindirmeden çıkarsanız sonunuz yine bruce gibi olur, bir şey değişmez dönmeye devam eder devr-i daim düzeniyle dönmekte olan dünya.
(bkz: bruce was here)
kafanızda bitirin, aşkın patolojik bir durum olduğunu kabul edin. ayrıca dünya da daha neler var amk bir bilseniz. unutmayın, sadece insan amk. olum ne karılar var amk manyak mısın... lan buna aşıksan öbürüne ne olursun kim bilir... kimseye gerektiğinden fazla değer verme demediler mi sana ? E şimdi ne yapıyorsun ? köpek çek, aşıksan da geri gelir en azından...
