her defasında aynı şeyler yaşanır. hatta aynı şarkılarla ağlanır.
bu da farkedilir eninde sonunda geçeceği de bilinir de ama bünye kendine acı çektirmek istemektedir.
ne söylesek faydasızdır vesselam.
aşk acısı çeken insan kalbime söz geçiremiyorum zırvasını sık sık dile getirir. abi çok seviyorum diye kendini oraya buraya vurur ve düşünme kabiliyetini yitirir. aslında sadece 3 dakika düşünse neden, kim için acı çektiğini sorunu tamamen ortadan kaldıracaktır ama sevmekten düşünmeye vakit bulamaz. aslında gözüne perdeyi kendisi çekmiştir.
o yüzden napıyoruz? severken zırhlarımızı tamamen indirmeyip, karşımızdakine karşı kendimizi zayıf düşürecek eylemlerde bulunmuyoruz.
En iyi çözümü görmemek sanıyorum. Ilk başta çok özlüyorsun ah vah ediyorsun da geçecek biliyorsun aslında. Ama her gün görüp, her gün yanından geçerken bir şey diyemeden, her gün göz göze geldiğinizde içiniz acıyor ya hani böyle nasıl, aynı Orhan Veli'nin dizelerindeki gibi bir hal ve tavır içerisindeyim. Ama şunu hep kendinize hatırlatın belki bi yararı olur(arada bende de işe yarıyor) "Ben gözümde öylesine büyüttüm ki onu aşık bir insanın gördüğü şey farklı aslında her gün gördüğümüz, yanından geçip yüzüne bile bakmadığımız bir insan. Ona dikkat etmeye başladığımdan beri her şey daha güzel hale geldi, sanki hiç eksiği yokmuscasina."
Tüm aşk acısı çekenlere temennim de "allah kurtarsın. "
Akla hep mutlu anların getirilmesi olmazsa olmazmış gibi yaşanan acıdır bu. Oysa rejim yapmaya başladığını söyledikten hemen sonra çikolata yediğini ağzından kaçırdığında beni yedin, onu da ye, her şeyi ye diyen oydu. Sana ilgi göstermediği için bi ton olay çıkarmadın mı? çıkardın. Peki neden yağmurda bok varmış gibi el ele yürüdüğün anı düşünüyosun, sıçana dönmüştün ve kokuyordun. Ya hasta olsaydın, hasta olacağını bile bile yürüttü seni. Bu şekilde düşünüldüğünde kalbe oturan acı yavaş yavaş dağılır aslında.
Gecer illa ki geçiyor. Ağlamaya sızlamaya gerek yok aslında ama insanın içi acıyor. Sonra düşünüyorsun olan sana oluyor. Hayat kısa sevginizi haketmeyecek insanları sevginizle ödüllendirmeyin.
Fena acıtır insanın canını, geçmeyecek dersin nasıl üstesınden gelecem dersin ama zaman oyle bir ilaçtır ki gun geldiginde ben bu acıyı atlattıysam boyle acıların hepsını atlatırım dersin, ağlarsın bir daha bu yolları aynı hevesle yürür muyum dersin sorgularsın, yasanmışlıkları hatırlar deger verdigin için birkeZ daha kahredersin kendini. Ama vicdanın rahattır, sen elinden geleni yapmıssındır kendi kaybeder diye teselli edersin kendini. Kabullenmesi zordur , kabul edene kadar da acıtır canını. Bi bakmışsın kanayan yaran kabuk baglamıstır belkı de ilerde anlatacağın bi anı olarak kalacaktır ama gececektir, bitecektir.
--spoiler--
Ben hangi savaştan galip çıktım ki
Ben birkaç anıyla mutlu olmam ki
Yaşamayan nasıl bilsin
Alt tarafı aşk desin
Allah kimseye vermesin
Aşk acısı
