Geçiyor geçmeyecek gibi geliyor ama insan kışın ortasında bile yazı yaşar sadece zaman gerekiyor. Sevginizi haketmeyen insanlara vererek onları ödüllendirmeyin. Bu acılar gelir gecer insanlar da kırdığı kalp kadar kırılır merak etmeyin sadece dirayetli olun.
öldürmeyip süründüren, hayatı zehir eden acıdır. bir kaç haftadır bütün şiddetiyle ciğerlrtimin dibinde, kemiklerimde; bütün vücudumda hissediyorum. böyle oluyormuş, insan böyle ölüyormuş. her an ölüyormuş gibi hissediyorum, ama ölmüyor insan. ölemiyor. dayanamıyorum tek bildiğim bu. ağlamaktan baska yapabileceğim bir şey yok. kimseye anlatamıyorum, kimseyle dertleşemiyorum. yüzünü görünce, adını duyunca, ellim kolum uyuşuyor. ciğerimin ortasında bir ateş yanıyor, söndüremiyorum. canım bu kadar fazla acıyor, elimden gelen hiçbir şey yok. saatlerce ağlıyorum, gözlerim acıyor, şişiyor, yanıyor, kızarıyor durmuyorum. yatağa yatıp saatlerce onu düşünüyorum, nasıl güzel güldüğünü, ses tonunu, nidalarını, kaşlarını çatışını, ellerinin yumuşaklığını, ayaklarının sıcaklığını, göbeğinin yumuşaklığını, kollarını, sarılışını, çarpık bacaklarını, kahkaha atarken sapıtmasını düşünüyorum. gidişini düşünüyorum en çok. beni nasıl bu halde bıraktığını, nasıl bu denli yaralıyken arkasında bırakıp gittiğini düşünüyorum. ben onun tırnağına kıyamazken onun beni öldürüp gitmesini düşünüyorum. bir insan nasıl bu kadar acı çeker de geberemez? nasıl ağlamaktan içim çıkmadı hala? nasıl gittin? güzel mi öyle? ölüyorum. haberin olsun ben ölüyorum.
aşk acısı aslında aşkın ta kendisidir. zira bu acı genelde aşık olunan kişiden ayrı olunca ortaya çıkar. bu sebeple ayrı olunan dönemde zaten aşk gerçek anlamına kavuşur. kısacası genelde aşk acısı diye yaşanan ayrılık acısıdır aslında.
bu dönemler zordur, bu bir gerçek. ama acının çeşidini anlamak lazım, zira başta da belirttiğim üzere birçok insan ayrılık acısını aşk acısı ile karıştırır, genelde çekilen acı yalnızlık sebepli veya yedirememe veya terk edilme ile ilgilidir. sinir, intikam, nefret duyguları tavan yapar. çok gel gitli düşünceler insanı avucuna alır. bir gün gelir sizi yüz üstü bırakanı özlersiniz, gün gelir karşınıza çıksa bir kaşık suda boğmak istersiniz, gün gelir biran olsun göreyim yeter dersiniz, gün gelir yüzünü şeytan görsün dersiniz. gün gelir allah belasını versin, tez zamanda gebersin veya hiç mutlu olamasın dersiniz, gün gelir kötü olmasını istemem, yıllarımız geçti ama beceremedik, inşallah çok mutlu olsun dersiniz, gün gelir geri dönsün de ayaklarıma kapansın süründürücem ve sonunda da defedicem o zaman rahatlıcam dersiniz, gün gelir allahım dönsün sadece dönsün affedicem dersiniz hatta ben beni terk etse de peşinden gideyim dersiniz. vel hasıl kelam zaman böyle akar gider. zamanla günde 10 saatten 6 saate 4 saate 1 saate sonra dakikalara kadar düşer onu düşündüğünüz zamanlar. ilk zamanlar adını bile anmazsınız. yanınızda biri adını söylese gıcık olursunuz. zamanla siz ortamlarda adını söylemeye başlarsınız. artık ondan ve olanlardan bahsederken canınız o kadar yanmaz. klasik olacak ama yeni biri az da olsa yüreğinize su serper. ama o yeni birinden kısa sürede ayrılmak ve o yeni birileri artarsa bu süreç gidenin değerli olduğuna inanmanızı dahası daha çok üzülmenizi sağlar.
acıyı yaşamak önemlidir zor da olsa kendinizle yüzleşin, acılarınızı önünüze koyun, en ağırını yaşamış biri olarak söylüyorum güvenin bana geçiyor ve inanın iyi ki bitmiş diyorsunuz. o toz konduramadığınız, en iyi oydu dediğinizden kat kat iyi, size uygun insanlar olduğunu görüyorsunuz. zamanla keşke 1 yıl önce veya 2 yıl önce ayrılsaymışım bile derken buluyorsunuz kendinizi. alışkanlık ve eskiyi özlemek mi arada olur tabii ama o da seneler geçtikçe geçiyor. benden size tavsiye şu cümleleri sakın kurmayın, ''yok benim ki, sizin ki gibi değil, benim ki başka'' , ''benim çektiğim acıyı bilemezsiniz'' . herkesin ki 3 aşağı 5 yukarı aynıdır, ergen triplerine gerek yok.
Onunla konuşamamanın onu hissedemeninn ona onun sevdiğini söyleyememenin verdiği acıdır. Ona dokunamazsın gözlerine bakamazsın belki de en korkuncu onun başkasının elini tutacağını başkasını öpeceğini bilirsin ama kahretsinki hiçbir şey yapamazsın. Bu öyle kolayca geçen bir acı da değildir her acı gibi. Sana kendini hatırlatır ara ara. Çünkü acı hissedilmeyi talep eder. Gecenin bir vakti birden aklına gelir ve bi sigara yakarsın geçmeyeceğini bile bile,bütün acılarını yakarsın o sigara dalında.
ızdırabını sikeyim diyebiliyorum sadece. ayrıldığımız ilk an kötüydü gerçekten ama geçen gün bir eşeklik edip halini hatrını sorduğumda "sana karşı bir hissim kalmadı" demesi kadar acıtmadı hiçbir şey canımı(pardon sonrasında "hayatımda biri var" demesi daha kötüydü afedersiniz).
çok yersiz bir acıdır. insanı hayattan ve hayallerinden uzaklaştırabilir. "o yoksa ben de yokum." zihniyeti nice gençlerimizi kendi yollarından alıkoymuş ve ülkemizi gelişme yarışında geride bıraktırmıştır. oysa bakın gelişmiş ülkelere, aşk yok acı yok.
beni bulduğunda ben yorgun, bir daha olmaz diye düşünür bir haldeydim. çok fırtınalı ilişkiler atlatmıştım. içimde kocaman boşluklar açılmıştı ve inanmıyordum bir daha mutlu olabileceğime.. o kadar inandırdı ki beni gitmeyeceğine, cidden koydu be..
ben, o inanmayan insan çocuk gibi olmuştu. mecnun derlerya hani. mecnun etti beni. dediğim gibi çok kıskanıldı aşkımız.. tutku vardı. şehvet, aşk, kin, entrika, nefret. çok dalgalı zamanlarımız oldu. defalarca çekip gittiğim, onun çekip gittiği, birbirimize sana köpek gibi aşığım dediğimiz zamanlar oldu. böyle zamanların ardından daha şehvetli olurdu sevişmelerimiz..
hayatımda son olduğunu düşünüyordum. normal zamanlarda çok ehli bir insanımdır. Odamdaki eşyalarım yarısı ona aitti veya hediyelerdi.
iki yıl sürdü. bir gece gitmek istedi ve gitti. soğumuştu, sıkılmıştı. hiç engel olmadım gitmesine. birşeyler bitmişti, biliyordum. imkan yoktu eskisi gibi olmasının. o gitti, bir kelime bile etmedim.
kıskanılan ilişkinin ardından kalanlar güvensiz paranoyak ve bağlanamayan bir ben, nereye kaldıracağımı bilemediğim eşyaları, boynu bükük onlarca hayal ve yüzlerce fotoğrafımız kaldı. bir insana acı vermek isteseniz daha fazlasını yapamazsınız.
ben seninle uyanmayı sevmiştim. yorgun gözlerimin son kez seni görmesini.. ne hayallerimiz vardı be. şehirlerarası yolculuklar yapacaktık hani? phasiliste denize girecektik? hiç bilmediğimiz bir balıkçıda balığımızı yiyecektik. ne hayallerimiz vardı.. mutlu olursun hep umarım.
