ben ağlamam diyenin insanlıktan çıkmış olduğunu düşündüren eylemmdir çünkü insan herşeyden önce kendi yaptıklarına ağlamalıdır yanlışlarına ağlamalıdır yoksa herkesin önününde ağlayıp sonra düşüncesizce davranmak saçmadır.
zamanın geçmediği, aklımın zift gibi düşüncelerle simsiyah olduğu aylardan bir günde,
odamın kapısını penceresini kapatıp, perdeleri örtüp,
güneşin geldiği en ufak alanı bile kapatıp,
erkan oğur'un ağzından yemen'i dinler iken,
kalbin atışlarının gözlerden hissedilmesi. nasıl kalp atışları durdurulamıyorsa, gözyaşları da kendileri durmaya karar verene kadar akıyorlar. aslında akıp giden biyolojik değil psikolojik birçok şeyi götürüyor içinden insanın. geri gelemeyecek şekilde... ağlayarak aşırı olan uçuyor, hem aşırı sevinç hem aşırı üzüntü, gerektiği kadarı kalıyor yürekte.
karşınızdaki birini teselli ederken eşlik edinilesi durumdur. yalnız karşınızdaki ağlamayı inceden inceden gülmeye doğru çeviriyorsa koşarak oradan uzaklaşmak gerekir. bu arada kaçarken ağlama kesilmemeli daha da arttırlmalıdır.
