Bir zamanlar sekiz saat durup durup agladigimi bilirim. Şimdi ise hiç aglayamiyorum. Bir olay oluyor ben ise izliyorum izliyorum ve izliyorum sonra da peki dercesine oturuyorum öylece. Ağlamak çok güzel.
önemlidir cinsiyet farketmeksizin .ben babamı kaybettiğimde ağlayamadım annemin beni ağlarken görmesini istemedim güçlü olup ona destek vermeliydim içime ağladım hep anneme destek oldum ,abime destek oldum ama hiç ağlayamadım . aradan geçen 3 yıldan sonra geçenlerde saatlerce ağladım yıllardır ağlamamıştım oysaki . içimde birşey beni sıkıyordu sanki , yılların ardından ağladıktan sonra farkettim ki o sıkan şey artık yoktu . diyeceğim o ki ; ağlamak sizi güçsüz kılmaz toparlar daha güçlü bir şekilde yola koyulmanızı sağlar .
Bana göre ağlayabilen insanlar şanslı insanlardır. Şahsen , şunu rahat söylebilirim ki bi 14-15 yıldır, içimdekileri dökecek bir şekilde ağlıyamıyorum.
