nedendir, niçindir bilmiyorum ama pek de varlığından hoşnut olmadığım hürriyet yazarı. iyi işler yapıyor ama yinede mesafeliyim kendisine. bugünde çok lazımmış gibi eren talu ile gerçekleştirdiği söyleşi daha da bir itici kıldı kendisini. defneyi severim incitmeye çalışan karşısında beni bulur.
türkiye'de yaşıyormuş gibi, "ay bu ülkede yaşanmaz" tribine giren, mide bulandıran insan.
kendisini kötülemek için falan söylemiyorum bunu, gerçekten fikirleri olsun, yazdıkları olsun, yaşam tarzı olsun midemi bulandırıyor. "e sana ne?" diyeceksiniz. bu kadar göz önünde olmasını ve sözde türkiye'nin en büyük gazetelerinden birinde yazmasını istemiyorum. na musait'in de açıklamış bulunduğu saçmalıklarla dubai'de yaşayabilmesi midemi kaldırıyor. "şerefsizler ben de yazarım onu, beni de dubai'ye gönderin" değil derdim, ben bu insanın bunları yaptığı halde böyle muamele görmesinden tiksiniyorum.
yahu ayşe arman kimdir ya? kişiliğini falan hiç tartışmıyorum, bir yazar olarak ayşe arman kimdir, ne yapmıştır? insana bir şey katan ne yazmıştır gazetede? tamam röportajları iyi güzel de saçmasapan şeylerle gündeme gelmesi, modelmiş gibi fotoğraflar çekilmesi(eh tabi bildiğimiz poz verip fotoğraf çekilmek değil), abidik kubidik işlere girmesi, i said saclar no dedim'den bir yazı çıkarabilmesi... hoş bu son söylediğim ne kadar yetenekli bir yazar olduğunu gösteriyor, ahaha.
kendisinin başbakan'a saygısı kalmamış. ben şu yaşıma kadar, yapılan ne olursa olsun, her şekilde birilerine saygı duyulması gerektiğini öğrenmiştim. yani bir insan şerefsizin teki de olsa, sana her türlü pisliği de yapsa, yine de saygı duymalısın diye öğrendim. eh madem birine "sana saygı duymuyorum, sen kimsin?" demek meşru bu ülkede, ben de kendisine zerre saygı duymuyorum. kendisi okuyucu kitlesini -varsa eğer- iplemediğinden, bu entrymi görse dahi bir dakika oturup düşünmeyecektir. yaşam tarzıdır, anlayışıdır. bu saatten sonra biz beğenmiyoruz diye değiştirmeyecek tabi. değiştirmesin de. dubailere nasıl yerleşecek yoksa? nasıl new york yapacak, nasıl miami yapacak arada bir?
şu son yazısına bayıldım zaten, aslında onunla ilgili bir şeyler yazmak istiyordum ama beceremiyorum yahu, kendisi kadar yetenekli değilim bu konuda. allahını seven müslüman söylesin yahu... insanlığı seven ateist, yaşamayı seven deist, aldığı nefesten mutlu olabilen, beynine oksijen giden insan söylesin...
--spoiler--
Evet, adam karısını aldatmış.
Bu kadar basit.
Milyonlarca erkeğin yaptığı gibi.
Yapamayanların da yapmak istediği gibi.
Evet, kötü bir şey, rezil bir şey, felaket bir şey.
Ama onun meselesi.
Onun zaafı.
Onun ilişkisi.
Bizi ilgilendirmiyor.
Zaten bütün erkekler bu haltı yiyor.
--spoiler--
bu nedir? bu ne demektir? bir insanın karısını aldatması, o ikiliyi ilgilendirir. doğru. ama deniz baykal'ın karısını nesrin baytok'la aldatması, "eş arasında" değerlendirilebilecek bir durum değildir. bunu pek sevgili kızı alya dahi bilecek kapasitededir. bir "dönen dolap"tır bu olay, kişilerin duygusal hareketleriyle alakası yoktur. evlilikle, aşkla alakası yoktur.
basitmiş. kendisi benden çok new york, miami görmüş fakat avrupalıların, amerikalıların aldatmayı da aldatılmayı da çok sevmediklerini öğrenememiş sanırım, çok yazık. modernleşme adı altında saçmalayanların sancaktarıdır ayşe arman zaten gözümde, bu yazısıyla iyice sağlamlaştırdı yerini gözümde. evlilik önemli bir müessesedir. dünyanın muhtelif yerlerinde insanlar birbirlerini aldatıyor olabilirler. bu zaman zaman doğal dahi karşılanabilir. fakat insanlar ihtiyaç hissettiklerinden evlenirler. öyle "yea başkasına çakmış" deyip geçilebilecek basit bir mevzu değildir bu. birinin eşini aldatması "doğal" dahi karşılanabilir fakat "basit" karşılanamaz. can dostu, hayat arkadaşı olması gereken insanı aldatan kişi, ona o değeri vermemiştir. veriyor olsa dahi, o insana bu ahlaksızlığı yapabilmiştir.
bu dünyanın hiçbir yerinde basit karşılanmaması gereken bir iğrençliktir. hayatta her şey güzel değil. her gün onlarca, yüzlerce aldatma olayının yaşanması, aldatmanın basit bir şey olduğu anlamına gelmez, bayağılık seviyesini düşürmez.
beni çıldırtan nokta...
"milyonlarca erkeğin yaptığı, yapamayanların da yapmak istediği gibi" ne demek? milyonlarca erkeği sadakatsizlikle, ruhsuzlukla, böyle bir bayağılıkla suçlamak nedir? kendisi sapkın fikirli olabilir fakat eşine bağlı olarak mutlu bir hayat sürebilecek, aldatmanın iğrençliğiyle yaşamak istemeyecek "milyonlarca" erkek var bu dünyada. dünyada birden fazla güzel kadın var. bu erkeklerin istedikleri kadınlara saldırabilecekleri, eşlerini onlarla aldatabilecekleri anlamına gelmez. kendisi her güzel geleni yiyebilir, "onun meselesi"dir. ama milyonlarca erkek de böyle adice bir şeyle suçlanamaz.
onun meselesiymiş, onun zaafıymış, onun ilişkisiymiş, bizi ilgilendirmiyormuş... "bu nedir?" cümlesiyle başlayan paragrafta buna değindiğimi düşünüyorum, ayrıca bir şeyler yazmaya gerek yok.
tüm erkeklerin bu haltı yemesi noktası ise benim için yazının kesin sıçışıdır.
milyonlarca erkeğin bunu yaptığını ya da yapmak istediğini iddia ettikten sonra, her erkeğin "aldatma" haltını ettiğini söylüyor. ve ayşe hanım, pek anlaşılmasa da, sanıyorum ki "baykal olayı ahlaksızlık olabilir ama bunu yaymak daha ahlaksızcadır" demeye çalışmış. hoş, baykal'ın yaptığını da ahlaksızlık olarak değerlendirdiğini zannetmiyorum. onun için garip şeyler değil bunlar galiba.
ve bunu "her erkek yiyor bu boku, ne var yani baykal yemişse?" diyerek savunmaya çalışıyor. ortada siyasi bir durum var, bunun içine karışmış bir aldatma iğrençliği var ve kendisi milyonlarca erkeği bu rezillikle suçladığı gibi, baykal'ı da, baykal'ı dahi güldürebilecek şekilde savunmaya çalışıyor, saçmalıyor.
şimdi baktım, kendisinden 25 yaş küçükmüşüm. düşünüyorum benim kafam mı basmıyor bu işlere, ben mi küçüğüm, yoksa insanlar cidden garipler mi bu kadar? ne yapmaya çalışıyorlar?
nasıl köşe yazarıdır anlamadım. insana hiç mi öğretilmez bir yazı nasıl yazılır diye, sen üstelik ülkenin önemli gazetelerinden birinde yazıyorsun onlarca türkçede gayet kullanımda olan kelimeler yerine kullanılmış yabancı kelimeler. girişsiz gelişmesiz sonuçsuz yazı, nedemek istediğini anlamadığım bir karalama, günlük tutumuyorsun a kuzum yazıyazıyorsun bu millete birşeyler anlatma çabasındasın alalımsana bi defret kalem ona yaz yazıcaksan, kadın erkek muabbetine girmeye çalışmış son yazısında onuda bok etmiş, karıısını aldatmış deniz bey berbat birşey iğrenç birşey demiş sonrasında işte zatne tüm erkekler yapıyor elinin kiri demeye çalışmış birazda rte ye yükleneyim de muahlefet olsun diye ona karşı yazı yazmış hayır mualif olcaksan bile adam akıllı şeylere tutun ne bu salak saçması yazılar falan. ahada bugün ki yazısı sonu devam edecek yerine to be counted yazısıyla bitiyor.
gerçi tüm yazıları öyle. okumadan, o yaşama sevincini duyumsamadan sayfayı çeviresim gelmiyor hiç. o korkunç "gazete" gerçekliği, katılığı ve tumukluğu içinde denizden gelen naif bir esinti gibi sözcükleri, bir anlık iyi hissediyordunuz.
ama bugünkü hürriyet'te o gazete katılığını dahi zorlayan; ayşe arman neyse onun negatifi, iç sıkıcı bir haber de vardı.
üstelik aynı sayfaya, ayşe armanın zarif köşesinin hemen yanına konmuştu bu canavar haber. bir de fotoğraf. oğlunun dersane ücretini ödeyemediği için 3 ay hapis cezası alan anne, buna dayanamayarak intihar eden oğlunun mezarı başında...
uzatmayayım, cehennemî bir esintiydi. garip duygular içerisinde bakıyordum sayfaya. sol yanda ayşe arman tatilde hiçbirşeyi kaçırmak istemediğini, her gördüğü gözlemeciye, balıkçıya filan girdiğini anlatıyor, ağzımın yarısı yukarı kıvrılıyor; sağ tarafta hapisteki anne oğluna "üzülme oğlum, üç ay yatar çıkarım ne olacak" diye cevap veriyor. sol yanda ayşe arman yanında sevgilisi varken ayaklarını arabanın camından sarkıtarak gitmeyi çok sevdiğini anlatırken yüzüm gevşiyor; sağ yanda intihar eşiğindeki çocuk annesine "zaten ben hiç yaşamadım ki" deyince yüzüm geriliyor. sol yanda ayşe arman gülümseyerek (çok güzel gerçekten) objektife bakıyor; sağ yanda dersaneye borçlusu anne objektifin farkında bile değil, toprağa bakıyor.
hülasa, ayşe arman'ın serin yaz gecesi kıvamındaki yazısı gazetenin çirkin bir sayfasına konduğu için bu güzel yazının tadı tam olarak çıkarılamıyor. bu nedenden ötürü sevgilisi ve kızıyla (sanırım kızı) çok mutlu oldukları, vietnam'ı gezdikleri ve çok beğendikleriyle ilgili kutucuğu bayağı hızlı okudum ve bir şey anlamadan sayfayı çevirmek zorunda kaldım.
hürriyet gazetesi'nden ricam odur ki okumadan geçtiğimiz (geçmemiz gereken) sayfalara konmasın böyle güzel yazılar.
hele hele zehir tadındaki haberlere hiç komşu olmasın.
yazıları çok kesime hitap etmez. özellikle entelektüel bir insan için pek bir anlam ifade etmez. kültürü normal düzeyde olan insanlara hitap eden yazar. yani her harikularda ortasını bulmuş yazar. ne eksik ne fazla...
ülkeyi dejenere edip ahlak dışı yazı ve hareketlerle türk gencini yıpratmayı ve emo haline getirmek isteyen gizli bir uluslararası örgütün türkiye, ortadoğu ve afrika dan sorumlu ajanı.
not: boşuna mı afrika ya gitti. orda yarı çıplak poz verdi sanıyorsunuz. şimdi afrika da ki tüm kadınlar gergedanlarla sevişiyor. üstelik işin acı yanı ön sevişme dahi yapmıyorlar.
bundan birkaç sene sonra esamesi okunmayacak kadındır. hadi şimdi göttür bacaktır bakıyo abazan gençliğimiz. yoksa çok iyi yazdığından değil. bi de bu entry okuyo sa bi şey diycem lan:
sol taşşağımda ö. özkök yazıyo. valla bak gösteriyim istersen!
eşine aşık demek ki.. çok şaşırdım böylke bir kadından evinin içine, bu denli özen göstermesine.* birde insanlar birşeylerin farkında giderken varırlar. acaba bitme noktasında da, son kurtuluş çabalarımı ki..
pek beğenmediğim yazardır. bir bayan olarak yazdıklarının çoğu ülkemiz için maalesef çok cesur gelmektedir. bu nedenle de ilgi çekmektedir. avrupa yada amerika'da yaşasa herhangi bir günlük yazarından farklı olmazdı.
Başarılı bulmadığım, basit bir dili olan yazar. Öyle saçmalıyor ki bazı günler yok kocasını, yok kızını, yok Dubai'de ki yaşamını anlatıyor. Banane kadın senin özel hayatından, evinden falan. Ayşe Arman'a bakıp Türkiye'de yazar olmak ne kadar kolaymış diyorum.
