abuk subuk ağızdan birden çıkan genelde pişman olunan sözlerdir. aslında insanın kendini böyle durumlara alıştırması gerek sadece hoşçakal deyip gidebilmesi gerek.
-bak giderim ha!...
-ben son derece ciddiyim, git tabiki...
-ama ben gidersem dönmem...
-git ya, gitttt, git artık!...
-bak bu kapıdan çıkar gidersem bidaaa gelmem ama...
-git, yeter ki, git de zaten gelme bidaaa....
-hiç gelmem ama...
-yürü bi git ya !...
bu şekil diyalog 2 saate yakın sürer gider, sen onun varlığını yok saymış, kendi hayatının doğalına salınmış devam ederken o hala aynı kalıbı tekrarlar durur... nihayetinde durumun ciddiyetini kavrayarak sahiden gitmesi gerektiğini anlar ve gider; ama bir daha dönmeyeceği yalanını savurduğu o kapıyı ardına kadar açık bırakarak...
