konuşamıyorum; haykırışlarımı değil fısıltılarımı duymanı istiyorum fısıltılarımda haykıramadıklarımı saklıyorum.gözlerime değil göz bebeklerime bak orada kalbimde sakladığımla aynı silüeti göreceksin.ellerimi sımsıkı kapamam senin beni tutmaman için değil ;içinde ellerimi tutmayan bir aşk taşımamdan.dudaklarımı kenetlemem seninle kenetlenmesini istemediğimden değil fısıltımdaki o iki kelimeyi haykırmamak için.kendimi tutmam cesaretsizliğimden değil kendimi sana tutmama rağmen senin bana tutmayışından;aşkın tutulamayışından.gözlerimi kaçırmam yüzünü bile görmek istemediğimden değil yüzünü görebilsem de tüm bedenini göremeyecek oluşumun hüznünden; bu da çok şey istediğimden değil sadece seni istediğimden.ben ne ürkek bir ceylan ne gözüdönmüş bir panterim.ben senin monalisanım.göz bebeklerime bak orada bizi bulacaksın.göğsüme yaslan orada haykıramadıklarımı duyumsayacaksın.
kısa zamanda senin hayatındaki rutinlere bile eklenen birinin sizden çok ama çok uzaklarda olmasıdır. birlikteyken sadece bir telefon uzağımda diye kendinizi avuturken bir bakarsınız ne telefon uzağı kalır ne de uzak kalır çünkü o artık yoktur. sona geldiği düşünürsün hani her olayda sebep-sonuç ilişkisi aranır ya işte bu da öyledir... O ayrılık başka bir maceranın başlangıcıdır. üzülmeye değmediğini anlarsın zamanla sonuçta gelen gideni hiç bir zaman aratmaz.
"yaralı olmak
yerinde olmamak
uzun gecikmesi son kesinliğin
bir sabah biliyoruz elbet neyi bölüştüğümüzü
göz göze
bakışınca. biliyoruz.
neyi bölüştüğümüzü.
konuşmasak da."
