kutsi'nin de şarkısında dile getirdiği bir aşık olma halidir.
"aynı şehirde nefes almak bile bana yetiyor" denilebiliyorsa o aşk çoktan sınırlarını aşmış huzura ermiştir.
vazgeçilmesi gereken bir aşk kırıntısı ardından andıkça aynı şehirde olmanın bile yettiği durumdur. karşıalşırsın bazı bazı yolda yan yana geçerken arabalarınız görmemiş gibi yapar başka tarafa bakarsın sonra da keşke yüzüne baksaydım hala aynı mıydı der üzülürsün. sonra unutursun. yine karşılaşmaşlar olur. kaçırırsın bakışlarını çünkü zamanında kalbini kaçırmışsındır. yağmur yağarken gece uykun kaçmışsa pencereden bakarken sebepsiz hatırlar onun da aynı gökyüzüne bakma ihtimaline mutlu olursun...
zordur, sıkıntıdır, göğsünü sıkıştıran düşüncelerin tek sebebidir. onun nefesini yüzünde hissederken verdiği huzuru artık kaybetmişsindir. yine o huzurun arayışıdır ama bulamayacak olmak daha bi acıtır.
üzüntü verir. ne huzuru? kimse huzur demedi belki de ben sapıttım. üzüntü verir ömür alır. nefes al nefes ver gibi.
bir zamanlar ayrı şehirde olmaktan mütevellit acılar, acıların ardından ölümcül ayrılık.
"ölüm gibi bir şey oldu
ama kimse ölmedi"
demiş özdemir asaf. ölür insanlar uzak mesafe ilişkisinde. sonra bir gün kötü yola çoktan düşmüş kader, iş işten geçip gönül gönülden geçememişken atar insanları aynı şehre. şimdi acıların üstüne pasta yapmaya çalışan fırıncının dramı başlamıştır. en güzeli aynı şehirde son nefesi vermek ya.
o artık başka bir şehirdedir.
kader ya okul gezisiyle onun yaşadığı şehre gidilmiştir *
kızımız aynı şehrin havasını soluduğu için mutludur."belki o da şu an erciyesin karlı tepelrine bakıyordur" diye heveslenir...evet belki...ama kimi düşünüyordur kim bilir?
...
sonunda ne olur?o seni unutmuştur.sen direnmişsindir ama sonunda sen de unutmuşsundur.
amaaan boşver dir.ama iyi ki olmuştur!
