"baktın olmuyor, bakmayacaksın." diye bir söz var. sen bu şekilde araba alamazsın. Ancak ali ağaoğlu kadar zengin olursan ya da türkiye'nin en fakir ilçelerinden birine yerleşirsen, senin aldığın arabanın aynısını görmezsin.
Bunu gerçek mallar sever. Kendim hariç değil ama yaştan mı oldu artık nedir bazılarının rol olduğunu veya sakil durduğunu fark edince sevemiyorum. Bir insan doğuştan aykırıysa hele onu severim bak. Derim ki doğuştan manyak bak ne güzel. Sonradan olmuş aykırımtıraklardan hoşlanmıyorum ki gerçekten üzerlerinde birkaç beden büyük duruyor bu huy.
bu "herkesin sevdiği şeyleri sevmiyorum." geyiğini herkesin yapmasının paradoksal bir vurgun yemenize sebep olmaması, herkesin sevdiği şeylerden hoşlanmıyor olmanızdaki samimiyeti sorgulatmıyor mu peki?
