çekirdek yemekte üzerimize yoktur. hele bir de olaya konsantre olunmuşsa , iş otomatiğe bağlanmıştır demektir. her olaya çekirdek yiyerek eşlik edebiliriz. maç seyrinde , yolculuklarda , otoban kenarlarında (bkz: tekir yaylası/toroslar) , çay bahçelerinde , yazlık sinemalarda , düğünlerde , derslerde.....
neden bu kadar üzerime geliyoruz anlayamıyorum.
neden hep kötü işlerde en iyi olduğumuzu düşünüyoruz?
bunu düşünen biziz bir de.
biri bizi kötülese "vay hayvan vay" diyerek üzerine atlıyoruz o kişinin.
ama kendimizi yerin dibine sokuyoruz. avrupalilardan daha iyi yaptigimiz isler: "kendini yermek".
