neredeyse 15 senedir piyasada ve çocukluğumdan beri dinlerim zevkle. giderek özünden uzaklaşsa da hep dinleyeceğim gibi. çünkü hep farklı geliyor bu kadın bana, çıktığı günden bu yana o yüzden özel herhalde. neyse demek istediğimse, ben 25 oldum o 30. ben yaşlanıyorum ama o hep aynı. nasıl oluyor bu? hadi bilim adamları bunu da açıklasın. velhasıl kelam avril candır özünden uzaklaşıp piyasa olmasına rağmen. çünkü şarkılarında hep bu kızın saf tarafı olsun deli tarafı olsun samimiyetini hissedebiliyorum ben.
ilk ünlü olduğundan bu yana hiç değişmemiş yaşı aynı kalmış kadın.
sanırım hepimizin ergenlik döneminde hayranlık duyduğu kişiydi onu anladık. o zaman hep bir ağızdan ' sooo maaç foorr maaay hepiii endiiiiinngg ' diyoruz efenim.
Kimi şarkıları çok kötü ama nobody's home adlı şarkısı bir başyapıt. O şarkının olduğu albüm komple iyiydi sanki, çakma punk ve emo havalarını bırakıp, nabokov'un aşık olunası lolita'sını oynadığı zamanlar...
ece erken in ecnebisidir. aynen budur. 30 unu geçip ahala teenage havalarında hello kitty muhabbeti yapan bir üründür. hani derseniz ki şu kapitalist pyasada en başarısız 3 idolümsü kimlerdir diye bu kemik yaşı oluşmamış soluk beniz üçüncü sıradadır. diğer ikisini burada demeyeceğim.
ilk aşık olduğum sarışın.
Bir araştırmak lazım nasıl hala bu kadar genç gözüküyor.
Bir de hatırladığın kadarıyla çok az eğitim aldığı ve çok cahil olduğu.
ergenligini yasayamayinca 30 yasinda "ka-ka-ka kavayi helo kiti helo kiti" diye dolasmaya calisan yer biti.
olmaya calistigi kisi icin (bkz: gwen stefani)
zamanında ' o kız benim olacak' denen hoş sanatçı..
lakin yenileri kendisini aratmayınca, hangi birini üstümüze zimmetlemek isteyeceğimizi şaşırmış bulunmaktayız..
1 yıl öncesine kadar herşeyini takip ettiğim kadın. Eski şarkıları yenilerine kıyasla çok daha güzeldir, nobodys home, my happy ending ve şarkılarının akustik versiyonları dinlenilebilir. Son çıkan klibi Hello Kitty de saçmalıyordur..
