Ben birinin hiçbir şeyiyim en çok da bu koyuyor
Ortak tek bir fotografımız bile yok
Bugünlerde ben adsız bir özlemim
Yağmur yemiş bir deniz gibiyim.
Attila ilhan
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım.
attila ilhan
romanlarını yazarken her zaman yaptığı gibi erkenden kalkıp sabah yedi gibi bir kafeye gider ve yalnızca günde bir sayfa yazdığını söyler.. sanırım böyle böyle aynanın içindekiler gibi güzel roman serisi ve bu serinin öncüsü kurtlar sofrası ortaya çıkmıştır.
cumhuriyetin tanzimattan farkı üzerinde özellikle durmuştur kendileri ki bu farkı zorlama şekilde açıklamaktadır.
geceleri bir çarpıntı duyarsan...
telaş telaş yağmurdan kaçıyorum...
sarayburnu' ndan geçiyorum...
akşamsa eylülse ıslanmışsam...
beni görsen belki anlayamazsın...
içlenir gizli gizli ağlarsın...
eğer ben yalnızsam yanılmışsam...
elimden tut yoksa düşeceğim...
yağmur beni götürecek yoksa beni...
Ben birinin hiçbir şeyiyim, en çok da bu koyuyor.
Ortak tek bir fotoğrafımız bile yok.
Bugünlerde ben adsız bir özlemim
Yağmur yemiş bir deniz gibiyim.
seksen yıllık hayata seksen renk sığdırmış sanat adamı.
attila ilhan yalnızca şair değil aynı zamanda romancı, dramaturg, eleştirmen, gazeteci, biraz da feylesoftur.
aşkı anlatmak için platonik aşklar edinmiş, bunu da satırlarına çok güzel dökmüştür.
an gelir isimli, kendi sesinden şiirler okuduğu albümü dinlenesidir.
elimden tut yoksa düşeceğim
yoksa bir bir yıldızlar düşecek
eğer şairsem beni tanırsan
yağmurdan korktuğumu bilirsen
gözlerim aklına gelirse
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa beni
geceleri bir çarpıntı duyarsan
telâş telâş yağmurdan kaçıyorum
sarayburnu'ndan geçiyorum
akşamsa eylül'se ıslanmışsam
beni görsen belki anlayamazsın
içlenir gizli gizli ağlarsın
eğer ben yalnızsam yanılmışsam
elimden tut yoksa düşeceğim
yağmur beni götürecek yoksa ben..
öteki kapımdan gel bunu açamazsın
eski gözlerinle gel öldürmek vakti gel
hem tetik bulun ardında biri olmasın
hanidir ben bu evde saklanıyorum
adımı değiştirdim başka bir adla yaşıyorum
gece gündüz siyah gözlük kullanıyorum
öteki kapımdan gel bunu açamazsın
sabaha karşı gel bütün gözlerinle gel
pancurların gerisinde kararıyorum
içime belalar doğuyor sonbahar doğuyor
telefonda sesini tanıyamıyorum
yüzün parmaklarımdan akıp kayboluyor
böyle hep bir şey kopuyor bir şey kırılıyor
sabaha karşı gel eski gözlerinle gel
öteki kapımdan gel bunu açamazsın
hem tetik bulun ardında biri olmasın
artık hiç kimse beni yaşamıyor
aşklarımı büyük kemanlarla çizdiler
korkularım oldum bittim kimsesizdiler
yalnız bir mısra mıyım ıslanıyorum
bir revolver romanımı tamamlıyor
oyun bitti ışıklarımı söndürdüler
yokmuşsun gibi gel öldürmek vakti gel
öteki kapımdan gel bunu açamazsın
üzerime kilitleyip mühürlediler
hem tetik bulun ardında biri olmasın..
"sen benim hiçbir şeyimsin
yabancı bir şarkı gibi yarım
yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
hiç kimse misin bilmem ki nesin
uykumun arasında çağırdığım
çocukluk sesimle ağlayarak"
''ben birinin hiçbir şeyiyim,
en çok da bu koyuyor.
ortak tek bir fotoğrafımız bile yok.
bugünlerde ben adsız bir özlemim,
yağmur yemiş bir deniz gibiyim.''
