elber ve ilhan mansız. ikisi de eski takımlarına karşı attıkları golden sonra asla sevinmezlerdi. lyon, münih olimpiyat stadında bayern'i elediğinde öldürücü vuruşu yapıp bayern'i kupa dışı eden elber sanki gol atmamış gibi kendi sahasında doğru yürümüştü. ilhan mansız da ankaragücü'ndeyken inönü'de beşiktaş'a attığı golden sonra hiç sevinmemişti.
kralıdır. hatta attığı golden sonra sevinmiyor diye ingiltere'de iceman(buz adam) lakabını takmışlardı bu adama.
hollanda'nın amerika 94'deki bi maçını hatırlarım. bergkamp bu maçta sıfıra yakın bi yerden o kadar şahane bi gol atmıştı ki ağzımız açık kalmıştı. ama abide sevinmeyi bırak yüzünde gülümseme bile peyda olmamıştı. takım arkadaşları kendinden geçmiş, buna sarılıyor falan ama o santraya doğru gitmeye çalışıyordu.
karizma adamdır vesselam, bende daha bundan çok var edası ile denizli horozu gibi kasıla kasıla yürür. hatta kendine abidik gübüdük sarkan gol yalakası tiplere kodumu oturtur.
bir zamanlar her hafta gol atan thierry henry sevinmezdi ama simdi neredeyse kicini yirtacak sevinirken daha guzel bir ornek icin ise (bkz: gerd muller)..
