türkiye'de yapılmakta olan, arabeski andıran mutasyona uğramış rock müziğe heyecan katan 2-3 gruptan biri. şimdiden efsaneler arasında yerini aldığından eminim. bugüne dek o kadar kült şarkı yaptı ki saymakla bitmez. hala da yaptıkları şarkılar üst düzeyde ancak eski popülaritesini yakalayamıyor. ama önemli değil, hitap ettiği kitlenin kendilerini beğenmesi yeter.
ve belli etmeseler de müziğin ruhunu o kadar iyi biliyorlar ki... hep aynı ve sonrası yoktu gibi şarkılarının yeri ayrıdır.
yalan adlı parçaları ve konserde söyledikleri zafer peker'in diyemedim parçasından sonra fark ettim ki bu herifler de çok dertli. "biz futbol oynarız, evde maç izlerken cips, kola takılırız." diyen tiplerden ama yemezler. var olum sizde de fena bir duygusallık. marjinallikle olmuyor bu işler. o damarda ki kanda hicaz makamı akıyor.
son albümleriyle jübile yapmak için erken olduğunu göstermiş grup. ayrıca evde tek başıma geçirdiğim şu zamanlarımda bu geceki yol arkadaşlarım. biz evde punk yapıyoruz. *
last fm'de dinlerken, bu adamların resimleri çıkıyor ama her defasında yabancı kadın şarkı söylüyor. sürekli bir kafa karışıklığı halinde dinliyorum. 4 yıl aradan sonra da pis albümleri muhteşem olmuş. bugün de çukurova üniversitesinde duman'la sahne alıyorlar.
