psikolojik sorunlardır. akıl sağlığı yerinde olan insan ateist olmaz. gitsin hristiyan olsun anlarım. yahudi olsun (yahudi olunmaz doğulur gerçi) anlarım. ama ateist olmak? yok yok cidden akıl karı değil.
kimine gore ateistige ceken sebeblerdir. bakis acisina ve bakildigi acidaki mutluluk durumuna gore degisir. sinirlenip bozulmamak gerekmektedir, onemli olan dostluk, beraberce cicekten cicege konan arilar gibi, mutlu mutlu yasamaktir.
fransız matematikçi blaise pascal, tanrı'nın varlığına dair olasılıklar ne kadar az olursa olsun, yanlış tahminde bulunmanın daha da büyük asimetriye sahip bir cezaya sebep olacağını öngörmüştür. "tanrı'ya inansan iyi olur, çünkü eğer haklıysan ebedi mutluluk seni bekliyor; ancak hatalıysan zaten bir şey farketmeyecek. diğer taraftan eğer tanrı'nın var olmadığına inanıyorsan ve hatalıysan o zaman ebedi azap seni bekliyor, ancak haklıysan zaten bir şey farketmeyecek". görünürde hangi tarafı seçmemiz gerektiği gayet açık : tanrı'ya inanmalıyız.
ancak bu argümanla ilgili temel bir sorun var. bir şeye inanmak siyaset icabı ya da tedbiren yapılabilecek bir şey değildir. en azından benim özgür irademle karar verip uygulayabileceğim bir şey değil. camiye gidip namaz kılmaya karar verebilirim. oda dolusu kuran'a el basıp içerisinde yazan her şeye inandığımı söylemeye karar verebilirim. ancak bunların hiç birisi gerçekten inanmıyorsam benim inanmamı sağlayacak şeyler değil. pascal'ın kumarı, ancak tanrı'ya inancı taklit etmeye yarayabilen bir argümandır. ayrıca inandığınız tanrı'nın her şeyi bilen bir tanrı olmaması gereklidir zira eğer inanmadığınız halde inanıyormuş gibi yaparsanız tanrı sizin sahtekarlığınız görecektir.
peki niye tanrı'yı en memnun edecek şeyin tanrı'ya inanmak olduğunu düşünüyoruz? inanmak niye bu kadar özel? tanrı'nın şefkati, cömertliği ve mütevaziliği de ödüllendirmesi olası değil mi? ya eğer tanrı bir bilim adamı gibi düşünüyorsa ve en yüksek ahlaki değer olarak gerçeği aramayı görüyorsa? eğer bu evreni tasarlayan tanrı'nın bilim adamı olması gerekli değil midir? bertran russell ölüp de tanrı'yla karşılaşırsa ne diyeceği sorulduğunda "yeterli kanıt yoktu tanrım, yeterli kanıt yoktu" diye cevap vermiştir. tanrı'nın russell'ın cesur şüpheciliğine pascal'ın korkak kumarcılığına duyduğundan daha büyük saygı duymayacağı ne malum? unutmayın, bir iddia'dan bir kumardan sözediyoruz. siz iddiaya girecek olsaydınız paranızı tanrı'nın dürüst olmayan sahte inanca mı (hatta dürüst inanca da) yoksa son derece dürüst şüpheciliğe mi kıymet vereceğine yatırırdınız?
daha da ileri gidelim, öldüğünüz zaman karşınıza çıkan tanrı'nın allah, yahveh, ya da isa-baba-kutsal ruh değil ra ya da baal olduğunu düşünün. baal de en az eski ahit'teki tanrı kadar kıskanç olsun. pascal'ın bu durumda yanlış tanrı yerine hiç bir tanrıya inanmaması daha iyi olmayacak mı? diğer olası tanrı ve tanrıçaların sayısı aslında olasılıkları tümden değiştirmiyor mu? pascal muhtemelen bu iddayı söylerken şaka yapıyordu, aynı bizim de iddiayı çürütürken şakayla karışık çürüttüğümüz gibi. ancak bir çok insan bu iddiayı çok ciddiye alarak tanrı inancı için bir koz olarak kullanıyor bu sebeple de değinmek yerinde olacaktır.
richard dawkins the god delusion / tanrı yanılgısı 3. bölüm s 103 ten tercümedir.
psikolojik rahatsızlığı olmayanların seçtiği yoldur
1.müslümanlık neden yaygınlaştıysa ateizm da ondan yaygınlaşmıştır
2.kişi kendini tanrısallaştırmamış daha çok tanrısallığı kişiye endekslemiştir
3.elle tutulan gözle görülen kanıtlara inanır
4.bilimin sunduklarını görür
5.teistlerin kendisiyle sorunu olduğu halde kendisinin hiç bir teist ve dinle sorunu yoktur
6.başkasına zarar vermediği sürece kimseye karışmaz ama nedense onun inancını farkeden herkes onu inançlı yapmaya kalkar.(bkz: cennetin herkese iyilik yapmaktan değil herkesi müslüman yapmaktan geçtiğine inanmak)
7.arkadaş ortamından saklar ateist olduğunu,okuduğu bilim kitaplarını sevgilisini odasında kocasından saklayan kadın gibi saklar,çünkü bilir ki toplum onu kaldıramaz. (bu başlıkta bunun göstergesidir.)
8.ateizm tanrı ve ya allah inancını bitirmeye çalışmaz ki zaten kendi kafasında bitirmiştir nuh'un bütün bütbörtü böceği bir gemiye doldurduğuna inanıp evrime inanmamak (#7258165)
insanın kendini haklı gösterebilmesi için aradığı aksaklıkları genelleme yetisinden dolayı çoğu ateist için dinciler olarak belirtilen sebeplerdir. aslında insanın ateist olmasının en büyük sebebi araştırma ve okuma isteğinin az olmasıdır. kolay olanı kabul etmek her zaman tercih edilir.
zoru kim sever ?
manevi açlık ve bunun getirdiği ruhsal bunalım, insanı isyana sevkeder.
insanın derdini anlatacağı, içini dökeceği biri olmayınca ,kişi için için kendini yer bitirir. , bu iş bilimle falan açıklanmayacak derecede muamma bir durumdur, bazen ALLAH a edilen bir dua insana muhteşem bir iç huzur verir, hayatında bu güzellikleri yaşamamış olan bir insana bunları anlatmak zordur, ve bu duyguyu hiç yaşayamamış insan psikolojik travmalar yaşar saldırganlaşır, insanın yaratıcıyı inkar etmesi, aslında kendi varlığını inkar etmesidir, zaten yaşamıyordur, bedenen var ama ruhen yok olmasıdır.
--spoiler--
1.popüler kültür(protestanlık neden yayıldıysa ateizm ondan yaygınlaştı)
2.sosyalist devrimler ve hareketler(tanrı inancının yerini kişiye tapınma kültüne bırakması)
3.farklılık ve tanrı tanımazlığın ilanından ve hatta propagandasından anlaşıldığı üzere bu farklılığın farkındalığına varılması isteği..umumun haşmetinden ürktüğüne hilkat garibesi muammelesi yapma hazzı.
4.kişinin bizzat kendinin tanrılaştığı sanması.
5.toplumda hakim olan dine karşı çeşitli sebeplerle ortaya çıkan kafa tutma isteğinin allahı tümden inkara kadar kişiyi götürmesi.
--spoiler--
bunların dışında...
varlığın başlangıcını tesadüfe dayamak gibi, tanrıyı bizi yarattıysa tanrıyı kim yarattı gibi, tanrıyı taş toprak misali maddi bir varlıkmışcasına tasavvur etme gibi, tanrı iyilik edin dediği halde kötülük eden insanları nazara vermek gibi (bkz: ateistlerin girdiği entryler)teistler açısından elbette tanıdık ve tabiyki yanıtlanmış sorularla binlerce yıllık allah inancını bir kaç maddeci tasavvurla bitirdik,ezdik,tükettik sanmalarıda ateist olmaya sebep olabilmektedir.
sebep değil, süreç gerekir ateist olmak için. insan bir kere sorgulamaya başladığı zaman gerisi geliyor zaten. uzun ve zorlu bir süreç bu, sonuçta küçüklükten beri beyin aksi yönde yoğurulmuş, bir an şüphelensen töbe töbe falan diyorsun kendine. dediğim gibi, bir kıvılcım gerekli bunun için.
ha, o kıvılcımı sebep kabul ederseniz, pozitif bilimlerin karşısında şiddetle duran harun yahya ve türevleri olabilir bu sebep. akıl ve mantığın bu kadar karşısında bir düşünce yapısı insanı hayretlere gark eder, okursun, bu sonsuz aptallık karşısında hayret edersin ve düşünmeye başlarsın. teşekkürler evangelist yaratılışçılar ve onların türkiye şubesi harun yahya.
ateisizm daha ziayde tanrı gibi mükemmeliyeti kavramakta zorlanmaktan kaynaklanır .
yanlış yoldur. inanırsan ne kaybedersin ? tut ki tanrı yok. nolcak yani.
ama birde ıskalınıyorsa cennette 120 ekran lcd de " zebaniler ateisti nasıl zikiyor" u seyrederilirken baş aktör kandisi olacaktır .
- tanrı yok dimi tanrı yok .
- girdimi lan girdi mi.
fetonun yurtlarına fazlaca takılmaktan olabilir...
her vakitte zorla vazife yerlerine toplarlar, abdest al, çorapları çıkar giy falan insanı genç yaşta isyankar yaparlar.
