aslında bu ülkede kızmaktan çok üzerine basa basa tartışılması gereken belkide en vahim konudur...
zekası,kültürü,ilkeleri,yaptıkları, ve en önemlisi insanlığı tüm dünyada kabul ve takdir gören bir liderin bu dünya düzeninin tekerine çomak sokan bir ur gibi görülmesi ve haliyle yıpratılması gereken bir anı olması gayet anlaşılır.
ve onun sevgisinin zorla aklımıza yerleştirildiği fikri de haysiyetsiz mücadelelerinin en büyük kozudur.
ve bizim en büyük ayıbımızda bu kozu onlara vermektir.
arkadaşlar!!!
kaçımız bir ağaç keşilmesin diye koca köşkü kaydırdığını ilköğrenim ve üniversite döneminde öğrendik ve onun her sabah ve akşam bir ağaca selamsız geçmediğini?
kaçımız öğrendik o ağaç kesildiğinde ağladığını?
kaçımız can dostlarıyla içerken,hayatını anlatmak isteyen gazetecinin paşadan müsade istedikten sonra paşanın ''peki bu alkol sofralarıda olacak mı?'' sualine ''olur mu paşam,nasıl anlatırım?'' demesi üzerine'o zaman hiç yazma' diyecek kadar samimi olduğunu o yıllarda öğrendik.
bahsi geçtiysede ezberdi, not içindi unuttuk gitti!.
bence biz onların istediği gibi değil de olması gerektiği gibi onu anlamak için yeni bir sayfa açıp oraya ne öğrendiysek yazalım!!.dedirten ironik sözlük başlığıdır.
mustafa kemal atatürk'ü sevmek zorunda olma durumudur.
nedense birçok bünye kendini sevmek zorunda gibi hissediyor bunun sıkıntısını saniyede 10 başlıkla belli ediyor.
yok böyle bir zorunluluk. boş kafalı değilsen, bu günlere nasıl geldiğini biliyorsan menfaatin kuyruk acın yoksa zaten seversin.
diğerleri için;
yahu sevmeyin. yalvarırım sevmeyin. çok rica ediyorum. sevmeyeceğinize söz verin sabah akşam artılarım.
papağan gibi tekrarlanan başlıklarda sürekli bir sevmektir gidiyor.
sevmeyin.
siz sevmeyin.
sapkın fikirdir. zira atatürk sevilmiyorsa, toplu linçle ya sevilmeyen dışlanmaktadır; yada fikirlerini değiştirmesi beklenmektedir. en nihayetinde dayatmalarla karşı karşıya gelir. oysa yine atatürk'ün kurduğu meclis de kabul ettiği üzere avrupa insan hakları beyannamesinde fikir ve ifade özgürlüğünden bahsedilmektedir. ha işine gelince çok süper demokrat olan şahsiyetlerin pek güzel ikili oynadıkları görülür bu noktada.
1. Herkes engel olmaksızın fikirlere sahip olmalıdır.
2. Herkesin ifade özgürlüğü hakkı olmalıdır; bu hak, her türlü bilgi ve fikirleri sınır olmaksızın, sözlü, yazılı, basılmış, sanat veyahutta herhangi dilediği bir medya ortamıyla öğrenme, alma ve verme hakkıdır.
3. 2'inci bölümdeki haklar özel haklar ve sorumluluklar getirir. Bu doğrultuda bazı limitler kanunlar tarafıyla uygulanabilir:
a) Başkalarının haklarına ve şöhretine saygı;
b) Ulusal güvenlik, halk düzeni, veyahutta halk sağlığı ve huzuru.
bilindiği üzere, bir insanı sevmemek ile saygısızlık yapılmamaktadır.
sözlüklerin iyice bokunun çıktığını belli eden bir başka düşüncedir. o kadar kendini kaybetmiş durumda ki sözlükler, artık ata'ya bile laf ediliyor. bravo lan!
kimsenin kimseyi sevmesi beklenmemektedir. düşünce özgürlüğü kapsamında bir söylemdir. ancaaaak düşünce özgürlüğü; "haksız yere", "şerefsizce", "adice" hakaret etme özgürlüğünü vermez insana !!. oturduğu yerden sövmek iyi hoş, lafları salladığın lider, halkını taşladığın vatan; elbet bir gün cevabını verecektir.. o zaman elini vicdanına koyup belki düşünürsün beyninin ederi varsa şayet...
Vatandaşlardan herhangi birinin atatürk'ü sevmemesinin, onun yaptıkları ve geriye bıraktıklarına zarar vermeyeceğini kavrayamayan köktenci-kemalist güruhun kendi sosyal ve politik egolarını tatmin etme amacıyla oluşturdukları mahalle baskısıdır bu.
Tek tip insan yaratma arzusunun, farklı düşüncelere tahammülsüzlüğün dışa vurumudur. Dünyada ve dolayısıyla belli ölçüde Türkiye'deki otuzlar faşizminin gençlik üzerinde yarattığı lideri ve devleti idolleştirme temayülünün bir devamıdır.
atatürk'ü kullanarak prim elde etmeye çalışanların yaptığı baskıdır. vardır ya da yoktur, bunu anlatmıyorum ben. atatürk'ü kullanmaktan vazgeçin diyorum.
Seversin , sevmezsin o ayrı. Ama saygı duymak senin insanlık görevin. Kimse Atatürk ü veya yeryüzünde yaşayan,yaşamış herhangi birini sevmek zorunda değildir. Ama sevip sevmemek arasında tercih yapmak zorundadır.
Önünde iki hap vardır. ikisinden biri seçersin sonuçta. Ama daha da önemli olan hapları kimin sunduğudur.
kimsenin kimseyi sevme zorunluluğu olmadığı bir gerçektir. mesela sevmediğin birinin yaptığı yemeği yemezsin. yeme de zaten. ıyy ne pistir o şimdi, ne iğrençtir. o zaman bu bağlamda bakarsak (bkz: düz mantık); atatürk'ün kurduğu bu cumhuriyet'te de yaşamazsın değil mi? ey insan defol git o zaman bu topraklardan. lan... bak hala duruyo...
anaokulundan itibaren insanlara öğretilen bir kronolojik sıralamanın onun profesör olabilmesi için bile ilk şart olması ne acı.
futbol maçına gidip komşusuna küfreden insanların; burada atatürk düşmanlarına sövmesini yadırgayan normal insanların olması ne acı.
bu bir zorunluluk değil,tarihini bilen herkesin yaşaması gereken bir duygu olmalıdır.başka ülkelerdeki bir çok diktatörü bile hala bu kadar seven varken,tüm dünyaya örnek olmuş bir devlet adamını,bir kurtarıcıyı sevmek çok da zor olmamalı.
herşeyin aşırısının zararlı olduğunu gösteren bir gerçek daha. insan atatürküde sevmek zorunda değil, müslüman olmak zorundada değil. herhangi bir tanrının varlığınada inanmayabilir. bu onun seçimidir. atatürk hakkında anlatılanlara inanmamakta aynı şekilde kuranın gerçekten kutsal olduğuna inanmakta yine insanın seçimidir. kötü olan kemalistin gelip "bugün yaşıyorsan bunu atatürke borçlusun" demesi ya da muhafazakarın gelip "seni yaratan biri var" demesidir. neden insanlar kendi düşüncelerine ortak arıyor bilmiyorum. bunu söyleyen kemaliste "ingiliz işgal etti diye yaşamıcakmıydım" diyebilir ya da muhafazakara "putlara tapanlar ile dalga geçerken sen hiç görmediğin ve göremiyeceğin birşeye tapıyorsun" diyebilirim ama demiyorum, neden diyeyimki arkadaşım? birilerinin haksız olduğunu kanıtlamak gibi bir tasası neden olurki insanın. bırakın artık herkes düşündüğü gibi yaşasın.
Kimse kusura bakmasın , eğer senin babaannen veya anneannen geçmişte gaddar insanlarca tecavüze uğramamışsa , deden bu ülke için canı pahasına savaşmışsa , sen şu anda ülkende müslüman olarak yaşayabiliyorsan , özgür yaşıyorsan ve en önemlisi aslında yaşayabiliyorsan bunların hepsini Atatürk'e borclusun.
Eğer atatürkü sevmeyen varsa bu demektir ki , bu insan ailesini sevmiyor , dinini sevmiyor , yaşamayı sevmiyor.
mustafa kemal atatürk'ü sevmek, bir zorunluluk değildir. ki sevgi, zorlamayla olacak bir olay değil zaten. bir insan, ancak içten gelen bir duyguyla diğer insanları sevebilir. o yüzden, zorunluluk kısmı ortadan kaldırılmalı. ama saygı duymak zorundadır. bugün, bu topraklar üzerinde "atatürk'ü sevme zorunluluğu" gibi bir konuyu tartışabiliyorsak, büyük çoğunluğu atatürk ve bizim için canlaırnı veren insanlar sayesindedir. kimse, bunları görmezden gelemez ve saygısızlık edemez.
düzenleme: başlık başıma kaldı, hadi hayırlı olsun.
kadir kıymet bilen, her fırsatta referans verdiği dininin peygamberi "ölülerinizi rahmetle anınız" buyuran bir millette belki de olması gereken zorunluluktur. insanlara babasını tanıma fırsatı veren, rahatlıkla padişah olabileceği halde "halkıma yaraşır" diyerek cumhuriyeti kuran, bugün kendisini diinsizlikle suçlayan bazı sıkmabaşlıların da adam yerine konması için sayısız yeniliği bu ülkeye getiren bir insanı sevmek bu kadar da zul olmasa gerek.
kimse kimseyi sevmek zorunda değil,ama saygısızlık yapmak haddine de değil.
kaldı ki mevz-u bahis olan atamız.
sen bugun kıçını rahatça gerip ' sevmek zorunda mıyım' diyebiliyorsan,yine atattürk'ün sayesindedir.
onun bizim için neler yaptıgını görmezden gelmek vatan hainliğidir.
10 kasım'da atatürk ile manşet atmadığı için yaftalanan gazetelere yapılanlarla bir kere daha ortaya çıkmış zorunluluktur. öyle ki kimi sevip sevmeyeceğimizi anayasa belirler.
ilginçtir, olmadığı iddia edilse de, içten de, dıştan da sürekli dayatılmış, hissettirilmiş, belletilmiş bir zorunluluktur. elle dokunmadan, gözle görmeden de yaşanabilen, duyumsanabilen bir zorunluluktur.
bu zorunluluktur ki insana iki saattir konuşuyoruz daha bir kere atatürk demedik dedirtir, öyle bir zorunluluktur ki sevmeme hakkının başına başıma bir şey gelmeyecekse şart koşulur, ve de ilginçtir başına bir şey mutlaka getirilir, dava açılır, vs.
atatürk'e bu adam diyen akademisyen* mahkûm olur, görevinden uzaklaştırılır, vs.
bunun nedenleri tartışılır elbet. ama en görünürü olan atatürk'ün mezarında rahat bırakılmayan, kendi söylediklerine rağmen aşılması engellenen bir kemalist ideolojik inşaa* olmasıdır.
öyle bir inşaa ki bu, her elde farklı bir şekil alıp, atatürk'e yaslanmak istemeyen herkesi ve her şeyi tehdit eder bi' nitelik kazandırılabilir kendisine kimilerince.
atatürk bir ideolojiyi yansıtır. şahsını sevip- sevmemek değildir, mesele.*bir millete bağımsızlığını kazandıran, onurlu, ayakta ve ilerici bir millet oluşturan düşünce biçiminin arkasından çocukça ve kişisel atıflarda bulunmak, inanın kişinin yediği kaba s.çmasından başka bir şey değildir.
bir dehayı, son yüz yılın dünyayı en çok etkileyen adamını, askeri yönü ayrı muhteşem, siyasetçi yönü ayrı saygıdeğer olan bir insanı sevmeyenlere acil şifalar dilettiren durumdur. ayrıca bu bir yalandır. bu memlekette 'ben mal geldim mal gidecem' diyen kimseye zorla akıl, zeka vs. enjekte edilmemektedir.
