sayın öğretmenim! bu çocuk bu davadan beraat edecektir. Kaldı ki bankaları hortumlayanlar, Milletin parasıyla yolsuzluklarla oğluna gemi alanlar şirket kuranlar, Yardım derneği kurupta duygu sömürüsü yapıp trilyonları götürenler hakkında tek dava açılamazken, iki ekmek çaldığı için senelerce hapis yatmaya mahkum edilen bir ülkenin adaletinden bahsediyoruz. Bu çocuk hakaret etmiş olabilir bunu hemen hemen hepimiz yapmadık mı çocukken. (o içerisinde fıstık geçen tekerlemeden bahsediyorum bilenler bilir. yazıpta benim başım ağrımasın. örnek bile veremiyoruz şu özgürlüğü bak) önemli olan ona atatürk'ü sevdirmek. GErçekleri anlatmak. Eğer atatürk kendisi hakkında böyle bir olayın olduğunu duysaydı o çocuğa kızmaz onun ebeveynlerine ve öğretmenine kızardı. Bırakalım bu salak salak işlerle uğraşmayı eğer hak aranacaksa bu ülkede adaletsiz o kadar iş yapılıyor ki gidip ona dava açılmalıdır. ama unutmadan yersen! tabi. sayın öğertmenim.
14 yaşında bir çocuk resmi olarak reşit değildir fakat çoğu şeyin farkındadır. bir düşünün kendinizi orta sona giderken? * birçok şeyi anlıyor yorumlayabiliyorduk. hatta o yaşta aşk bile vardı. bence pek ciddiye alınmasada üzerinde düşünülmesi gereken durum.
polise taş atan çocukların 10 yıla mahkum edildiği bir ülkede bunu garipsemeyenlerce garipsenmesi garibime giden öğrencidir.
ortada olan şey, yargının adaletten de evrensel hukuk anlayışından da uzak olmasıdır. ama o bağnaz kurtçu beyinleriniz kürtlere her dem pislik çalmak için hain hain işlemektedir. kürt çocukları mahkum edenler bu çocuğu da yargılıyor. sen ne yapıyorsun? içinizdeki kudurmuş börteçineyi itlaf etmekten başka şansınız yok kurtulmak için. yoksa böyle ömür boyu saçmalayacaksınız.
-bazıları için akıl başta değil, yaştadır. 7 yaşında okumaya başlayan bir insan 7 senede nerde ne konuşup, ne konuşmayacağını öğrenemediyse gerizekalının önde gidenidir.
-taraf gazetesinin de, taraf okuyanların da ''tarafı'' cümlelerinden bellidir. atatürk'e herhangi bir saygısızlık yapmak özgürlük, bunu cezalandırmaksa faşizmdir onlara göre. e ben şimdi desem ki gıyablarında ''memleket bu ineklerin anaları babaları yüzünden bu hale geldi, ne biçim yetişmişler...'' desem. bu düşünce özgürlüğü mü olur? hiç sanmıyorum bence saygısızlığın daniskası olur. o yüzden herkes konuştuğu lafın ne olduğunu bilip konuşmalı.
-öğretmen saçmalamış. bu çocuklara terbiye vermek onların işi. mahkemelerin öyle bir işi olsa okula ne gerek var, adliyeye giderler!.
-çocuğun o lafı ettiği ve şimdi doğal olarak korkup geri vitese taktığı belli. şayet bizi okuyorsa ona bir abi tavsiyesi vermek isterim; bir daha altından kalkamayacağın işlere girme koçum!.
ergenekonluk bir davadir. (bkz: ergenekon heryerde)
böyle öğretmenin çocuğa atatürkü sevdirmesi yerine, atatürkten nefret etmesine yol açmis bir durumdur. çocugun muhtemelen aşiri dinci bi aileden gelmesi, olasi bir tespitdir.
(bkz: çok yazik)
bir insanın şahsi haklarını anayasayla,mahkemelerle garanti altına alma uğraşını (aslında boşadamlığını)ne şekilde işlediği az çok ortada olan bir zihniyetle ifa etme davasında olan kemalist elitleri ifrite dönüştürecek sözlere sahip öğrencidir.ülkenin selametini atatürk odaklı zorunlu saygıya koşullayan ve ataürkçülüğü demokrasiye önceleyen bir mantığın karşısına geçip atatürk anamız,atatürk babamız,o bizim her şeyimiz deyin,onların canları ciğerlerisinizdir.bu cümlecikleri sarfeden sizin, atatürkçülük öğretisiyle aranızdaki kovalent bağın kalitesi, atatürkten bahsederken bir putperestin huzzadan,menattan bahsetmesi seviyesinde manevi efor sarfetmeniz gerekmektedir.bu tarife uyan insanın atatürkperestler tarafından makul insan olarak tanımlanmaması mümkün değildir.
mesela,düşünce özgürlüğünden bahsediyorsanız yada demokrasi diyorsanız ve bu iki ulvi kavram için canhıraşare uğra içerisindeyseniz bile bu mefhumlar uğruna dile getirdiğiniz şeyler içinde, kıyısından köşesinden atatürk ismine izafe edebileceğiniz bir argümanınız yoksa, demokrasi ve düşünce özgürlüğü başınıza bela olur,anında liboş,komünist,dinci gibi aşağılamalara maruz kalırsınız.
bir ülkede x e hakarettten dava açılması bir klasik ve örnek teşkil edecek düzeyde canlılığını koruyorsa o ülkede despotizm var demektir.o beni kurtardı ben de onu koruyayım kafa yapısının merkezinde, kurtarıcı üzerinden geliştirilen tanrısal şahsiyetin eklenmiş özelliklerinden kurtulamama sorunsalı mevcuttur.kurtarıcıdan kendilerini kurtaramayan insanlar aslında kurtulmuş sayılmazlar.bundan keyif alanların durumu ise daha vahimdir.mesela diyorum,o çocuk,bu çocuk,ben,sen,o,bu,atatürk hakkında normal karşılanmayacak cümleler sarfetsek atatürk ne kaybedecek?düşünüyorum...hiç?
hele ki,türkiye savcı ve hakimlerine sorulan;devlet mi bireyin özgürlüğü mü? sorusuna, devlet cevabının, bireyin özgürlüğü cevabından 2 buçuk kat fazla olduğu bir ülkenin fetişizm sınırlarını düşünmeden bu konuda sorunsuz bir değerlendirme yapmak asla mümkün olmayacaktır.yıllardır tapılası bir obje haline getirilen atatürke saygı adı altında insanlar tokatlandı,hapse atıldı,cezalandırıldı,kınandı,ideolojileri yerden yere vuruldu;fakat ne atatürk atatürklüğünden bir şey kaybetti,ne de ona karşı geliştirilmesi istenen saygı toplumda homojen bir yer edinebildi.
bir şeyin her zaman taraftarları ve sevmeyenleri vardır,olmalıdır.ne taraftarlarının olması o şeyin yada kişinin kusursuz olduğu anlamına gelir ne de sevmeyenlerinin olması onun hakkındaki olumlu düşünceleri alt edecek bir hüviyete dönüşeceği korkusundan mütevellit cezai yaptırımlar,antipatiyi muhabbete dönüştürür.atatürkü sevmeyen insanın cezalandırılamsı, sözkonusu insanın atatürkü sevmemesinde haklı bir sebebin olduğu telakkisine dönüşebilir ayrıca.atatürk yerine düşünmek,onun yerine karar vermek ise ne mahkemenin haddidir ne de başka bir mekanizmanın..
Zorla çocuğu atatürk'ten nefret ettiren bir girişimdir. Vakti zamanında bir de buna benzer "Türk bayrağı kanunu" vardı. Hülya avşar, türk bayrağı deseni basılı bir balona tekme attı diye hakkında dava açılmıştı.
kanımca tipik "yasakçı" zihniyettir. hadi "küfür hakaret" olsa yine bir nebze. halbuki insanlar korktukları dokunulmaz kişileri değil, şakalaşabildikleri hayatlarına katabildikleri insanları severler.
hakkında dava açılması gibi gülünç bir durum eleştirilmesi yerine, kendisi eleştirilen öğrenci.
yok çocuğun ailesi terbiye vermiş mi, vermemiş mi onu tartışıyoruz. 14 yaşında lan bu çocuk! 14 yaşında hangimiz dersi kaynatmak için saçmalamadık? tarih dersi sırasında hz. ali'nin bıçaklanması sahnesini canlandırıp kendince ders sırasında eğlenen bir arkadaşı hatırlıyorum o dönemlerde ben. dine hakaret etmiş mi oldu? hayır, 14 yaşlarında bir çocuk olarak saçmaladı sadece. nedir bu hırs, nedir bu kin yahu?
